"စစ္ဗိုလ္ျပဳတ္မ်ား၏ အရည္အေသြး"

----------------------------------------
(ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

ျပည္သူပုိင္ သတင္းစာမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔ ဥကၠ႒
ဗိုလ္မႉးသည္ အတြင္း၀န္ရာထူးအထိ တက္လာပါ
သည္။ ရာထူးတက္ရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ သတင္းစာ
မ်ားက်င့္၀တ္ကိုပင္ ထိပါးစျပဳလာပါသည္။ ဆိုရွယ္
လစ္စီးပြားေရးစနစ္ အတြက္ အရင္းအႏွီးတိုးတက္
ရရွိရန္ သတင္းစာမ်ားက အျမတ္မ်ားမ်ား ရွာရမည္
ဟု သူက ခ်မွတ္ပါသည္။

ေၾကာ္ျငာငာမွ ၀င္ေငြပိုမိုရရွိေရးကို သူက မီးထိုးေပး
ေသာ အခါ စီးပြားေရးေၾကာ္ျငာ မ်ားမ်ား မရႏုိင္သျဖင့္
ျပည္သူပုိင္ သတင္းစာမ်ားသည္ ႏုိင္ငံျခားသံရံုးေၾကာ္
ျငာမ်ားကို ပိုမိုေဖာ္ျပရပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ေျမာက္
ကိုးရီးယားႏုိင္ငံသံရံုးမွ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကင္အိဆြန္
၏ အေတြးအေခၚေၾကာ္ျငာမ်ားက ျပည္သူပုိင္သတင္း
စာမ်ားကို လႊမ္းမိုးလာပါသည္။ ထိုေၾကာ္ျငာမ်ားသည္
ႏိုင္ငံေရးၾသဇာလႊမ္းခံရသည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေလွ်ာ့သင့္
ေၾကာင္း အစည္းအေ၀းတို႔တြင္မၾကာခဏ ေထာက္ျပ
ရပါသည္။

ရာထူးတက္သူ အတြင္း၀န္ဗိုလ္မႉးကို ျပန္ၾကားေရး
၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ သတင္းစာလုပ္သားမ်ားက မေက်
နပ္ၾကသျဖင့္ တိုင္စာအမ်ား ပို႔ၾကသည္ဟု ၾကားသိ
ရပါသည္။ ဌာနမ်ား၌ ရာထူးတိုးျမႇင့္ေရး ဆံုးျဖတ္
ခ်က္တို႔ကို မေက်နပ္သူမ်ား ပါသည္။

အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ ပစ္စာမ်ားကို အထူး
ဂရုစိုက္ပါသည္။ သူကိုယ္တုိင္ဖတ္ရႈေလ့ရွိၿပီး အလြန္
ေကာင္းေသာ မွတ္ဉာဏ္ႏွင့္ ေတးထားေလ့ရွိပါသည္။
အျခားရရွိေသာသတင္းမ်ား၊ စံုစမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ညွိကာ
လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိပါသည္။

မည္သူ႔စာ၏ ဂယက္မသိ။ အတြင္း၀န္ဗိုလ္မႉးအား
ဒု-၀န္ႀကီးရာထူးသို႔ တိုးျမႇင့္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲတြင္
ရာထူးမွ ဖယ္ရွားလုိက္ပါသည္။

သူ႔ကို ဖယ္ရွားသည္မွာ မွန္ကန္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ျဖစ္ေစကာမူ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါသည္။ ဗိုလ္မႉး
သည္ တင္ေမာင္အေပၚတြင္ ေကာင္းရွာပါသည္။
အဘက္ဘက္မွ ကူညီရွာပါသည္။ တင္ေမာင္အား
ရာထူးခန္႔ထားရန္ အတြက္ ရာထူး၀န္အဖဲြ႔ အစည္း
အေ၀းသို႔ တက္ေရာက္တင္ျပစဥ္က ဥကၠ႒ဦးကာ
က “ဒီလိုအရည္အေသြး ျပည့္တဲ့သူကိုေပးတဲ့လစာ
ႏႈန္းထားက နည္းလြန္းတယ္။ ရာထူးအဆင့္ေရာ၊
လစာပါတိုးတက္ေပးသင့္တယ္”ဟု မွတ္ခ်က္ခ်
ေၾကာင္း လူအမ်ားေရွ႕တြင္ ၀မ္းသာအားရ ျပန္
ေျပာ ရွာပါသည္။

သို႔ေသာ္ ၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးထြန္းေဖကမူ “က်ေနာ္
၏သားသည္အေမရိကန္ျပန္ပညာေတာ္သင္ျဖစ္ပါ
လ်က္ ျပန္ၾကားေရးဌာနတြင္ အလုပ္ေလွ်ာက္ထား
ရာ၌ ျပန္တမ္း၀င္ရာထူးအဆင့္ကို မေပးပါ။ ေတာ္
လွန္ေရးအစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေရးသားေသာေၾကာင့္
ေထာင္က်ၿပီးမွျပန္လြတ္လာသူကို ခ်က္ခ်င္းျပန္တမ္း
၀င္အရာရွိ ခန္႔သည္မွာ မတရားပါ” ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
ထံ စာတင္သည္ကိုလည္း အတြင္း၀န္ ဗိုလ္မႉးက ျပ
ရွာပါသည္။

မိတ္ေဆြေကာင္းတဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏
လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သေဘာမညီေစကာမူ
၀မ္းနည္းသျဖင့္ အိမ္နိမ့္စံေနရစဥ္တြင္ သြား
ေရာက္ ေတြ ႔ဆံု အားေပးမိပါသည္။

ခက္သည္မွာ သူ႔အဖို႔ ဒု-၀န္ႀကီး ျဖစ္လုလု အဆင့္
သို႔တုိင္ ရာထူးျမႇင့္ခဲ့သူ ျဖစ္ေစကာမူ ပင္ကိုယ္အရည္
အခ်င္း မရွိရွာေသာေၾကာင့္ ျပင္ပေလာကတြင္အလုပ္
ရွာမရပါ။ “ဘာလုပ္စားရမလဲ မသိပါဘူး” ဟု သူက
ညည္းရွာပါသည္။

တင္ေမာင္သည္ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ား အာဏာရေနစဥ္က
အနီးကပ္ဆက္ဆံေလ့ မရွိေစကာမူ ရာထူးျပဳတ္သြား
ခ်ိန္တြင္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံု အားေပးေလ့ရွိရာတြင္
ရာထူးမရွိေတာ့သည္ႏွင့္ သူတို႔တေတြ ႀကီးစြာ တုန္
လႈပ္တတ္သည္ကို သတိျပဳမိပါသည္။

စစ္တပ္တက္လာသျဖင့္ ရာထူးျပဳတ္ရေသာ
အရပ္သားအစုိးရအရာရွိမ်ားသည္ အံကိုခဲကာ
မိမိပိုင္ဆုိင္ေသာ ပညာႏွင့္ အသက္ေမြးမည္ဟု
ရဲ၀ံ့စြာ ရင္ဆုိင္ေလ့ရွိၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရပါ
သည္။

စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ား ေဘာင္းဘီကၽြတ္လွ်င္ ပုခံုးေပၚမွ
ၾကယ္ေႂကြသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သားေကာင္လိုက္
ေသာ က်ားစင္စစ္အသြင္မွ ေၾကာင္လုိက္သျဖင့္
ပုန္းေနရသည့္ ႂကြက္ငယ္အသြင္သို႔ ေျပာင္းလဲ
သြားသည္ကို ျမင္ရေလ့ရွိပါသည္။

ဆင္ပိန္ရင္ ကၽြဲဟု ဆိုရိုးရွိပါသည္။ သူတို႔ကမူ
ဆိတ္ေပါက္စကေလးမ်ားအရြယ္ပင္ မရွိၾကေတာ့
ပါ။ ယုန္ကေလး၊ ပူးကေလးမ်ား ကဲ့သို႔ ေၾကာက္
လန္႔တတ္ၾကပါသည္။

ရာထူးရွိစဥ္က စစ္ရုံးတြင္ ရံုးတက္ေသာအခါမ်ားတြင္
ရံုးမွ ဆင္နားရြက္တံခါးကို မည္သည့္အခါမွ လက္ႏွင့္
မဖြင့္ဘဲ ေျခေထာက္ႏွင့္ကန္ကာ ဖြင့္ေလ့ရွိသည္။
မာန္ဟုန္ျပင္းသည္ဟု ေက်ာ္ၾကားေသာ ဗိုလ္မႉးႀကီးခင္
ညိဳမွာ အရပ္သားဘ၀တြင္ ရ္ိုက်ိဳးသူတဦးျဖစ္ေနသည္
ကို ေတြ႔ရပါသည္။

ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရေခတ္တြင္ မာန္ဟုန္အျပင္းဆံုး
စစ္ဗိုလ္ႀကီးမွာ ဗိုလ္မႉးတင္ေဖ ျဖစ္ပါသည္။ ေန႔စဥ္
ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ရံုးတက္ရန္ ကားႏွင့္လာသည့္
အခါမ်ားတြင္ လမ္းဆံုမ်ား၌ မီးနီႏွင့္ႀကံဳတုိင္း ေဒါသ
မီးေပါက္ကဲြကာ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုေလ့ရွိပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္တင္ေဖ ရံုးတက္ရန္ လာသည့္
အခါတိုင္းမွာ အထူးစစ္ကားမ်ားႏွင့္ လက္ျပရဲဌာနမွ
ရဲကားမ်ားက မိနစ္အနည္းငယ္ တင္ႀကိဳေမာင္းၿပီး
မီးတုိင္မ်ားမွ မီးမ်ားကို စိမ္းေပးရပါသည္။

တေန႔တြင္ တင္ေမာင္သည္ ကုန္သြယ္ေရးေကာ္ပို
ေရးရွင္း (၉) ရံုးခ်ဳပ္သို႔ မဂၢဇင္းသစ္မ်ား၀ယ္ရန္ သြား
စဥ္တြင္ စကၠဴ၊ ေဖာင္တိန္၊ မင္ စသည့္ ပစၥည္း၀ယ္
ယူသူမ်ား တန္းစီသည့္ ဧည့္သည္ခန္းတြင္ ဗုိလ္မႉး
ခ်ဴပ္ေဟာင္းတင္ေဖ ကို အရပ္၀တ္အရပ္စားႏွင့္
ေတြ႕ရပါသည္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာတြင္
မာန္မာနမေတြ႔ရေတာ့ပါ။

သာမန္အရပ္သား တဦးအသြင္။ အတူထိုင္ေန
ေသာ အျခားေလွ်ာက္လႊာတင္ အရပ္သားမ်ား
ကဲ့သို႔ပင္ အခန္းကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ရံုးလုလင္
ေလးကို ရုိေသစြာ ဆက္ဆံသည္ကို ျမင္ရပါ
သည္။

သတင္းေထာက္တဦး ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာသိ
မ်ားေသာေၾကာင့္ ရင္းႏွီးစြာ ႏႈတ္ဆက္မိပါသည္။
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးက ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ျခင္း
မျပဳဘဲ မ်က္လႊာခ်ထားပါသည္။

ယခင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ႀကီးႏွင့္ ယခု ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း
တို႔သည္ လူတေယာက္တည္းသာ ျဖစ္သည္ဟု
မယံုႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေနပါ၏။

ရံုးေစကေလးကို အခန္းျပင္ဘက္သို႔ ေခၚၿပီး ေမးရာ
“လက္ႏွိပ္စက္၀ယ္ယူခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ဖို႔ လာ
တာ” ဟု ေျဖပါ၏။

တေန႔တြင္ တင္ေမာင္တို႔ သတင္းစာဆရာမ်ားသည္
အင္းလ်ားကန္ ဟုိတယ္တြင္ ဧည့္ခံပဲြရွိသျဖင့္ ရံုးကား
ႀကီးတစီးႏွင့္ စုကာ သြားၾကပါသည္။ ဟိုတယ္အတြင္း
သို႔ အ၀င္တြင္ ႏုိင္ငံျခားခရီးသည္တစု ထြက္လာသည္
ကို အငွားကားေမာင္းသူတစုက သူ၏ ကားကို စီးပါ၊
ငါ၏ကားကို စီးပါဟု ေဖာက္သည္ေခၚၾက၊လုၾကသည္
ကို ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။

“ဟယ္… ဟိုမွာ” ဟု အာေမဋိတ္ ထြက္လာ
ပါသည္။

ထိုလူစုတြင္ တင္ေမာင္တို႔အဖဲြ႔ ဥကၠ႒ေဟာင္း
ဗိုလ္မႉးေဟာင္းကို ေတြ႔ရပါသည္။ သူ႔ခမ်ာ
တကၠစီ ေမာင္းေနရရွာၿပီကိုးဟု သိရသျဖင့္
ရင္ထဲတြင္ ထံုက်င္သြားကာ မခ်ိ၀မ္းနည္း
ျဖစ္မိပါသည္။

သူက နင္းသျဖင့္ နာထားေသာ သတင္းစာ
ဆရာမ်ားကမူ “ဘယ္ႏွယ့္ဗိုလ္မႉးႀကီး” ဟု
ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။

သူရာထူးရွိစဥ္က ဗိုလ္မႉးသာ ျဖစ္ပါလ်က္
သူႀကိဳက္ေအာင္ ဗိုလ္မႉးႀကီးေခၚခဲ့ရသည္ကို
ယခု အငွားကား သမားဘ၀တြင္ ျပန္လည္
ေခၚေဝၚ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္ မွာ ဂလဲ့စားေခ်
သည္သာ ျဖစ္သည္ဟုသိလုိက္ပါသည္။

ထိုအခိုက္တြင္ စစ္စံုေထာက္ခ်ဳပ္ႀကီး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္
တင္ဦး ေရာက္လာရာ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို
သတိျပဳမိပါသည္။

တနည္းအားျဖင့္ ကံေကာင္းသြားပါသည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ႏုိင္ငံျခား
ကုမၸဏီတခုက ကုန္စည္ ကုိယ္စားလွယ္အလုပ္
ခန္႔လိုက္ပါသည္။

စစ္စံုေထာက္ရံုး၏ အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ္စားလွယ္အလုပ္ ဆိုသည္မွာ ပညာအရည္
အခ်င္းမလိုပါ။ အလုပ္ပင္လုပ္ရန္မလိုဘဲအိမ္တြင္
အိပ္ေနရင္း ၀င္ေငြေကာင္းေကာင္း ရေသာ လုပ္
ငန္းျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံျခားကုန္စည္မွန္သမွ်တို႔ကို
အစုိးရကသာ ၀ယ္ယူေလရာ ကုန္စည္မ်ား တင္
သြင္းေရာင္းခ်ေသာ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီတုိင္း ျမန္မာ
တဦးကို ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ရပါသည္။ ကိုယ္စား
လွယ္ မရွိက အစိုးရက မ၀ယ္သျဖင့္ ကိုယ္စား
လွယ္မ်ား ခန္႔ၾကရရာတြင္ စစ္စံုေထာက္ရံုးမွ
ေထာက္ခံသူကိုသာ ခန္႔ထားရပါသည္။

အလုပ္လက္မဲ့ ဗိုလ္လူထြက္မ်ားကိုသာ
စစ္စံုေထာက္ရံုးက ေထာက္ခံပါသည္။

ဗိုလ္လူထြက္ တို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္
ပညာအရည္အခ်င္းမရွိၾကသျဖင့္ ကုန္စည္
တင္သြင္းရန္ တင္ဒါတင္ျခင္း၊ ေစ်းႏႈန္း
တက္ျခင္းတို႔ကို မလုပ္ႏုိင္ၾကပါ။

ထိုေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားကုန္သည္ႀကီးမ်ားက
အရပ္သားကၽြမ္းက်င္သူမ်ားကို လက္ေထာက္
စာေရးအျဖစ္ ပူးတဲြခန္႔ထားၾကရျပန္ပါသည္။
အလုပ္လုပ္ရန္ရွိသမွ်ကို အရပ္သားကၽြမ္းက်င္
သူမ်ားက လုပ္ကိုင္ေစၿပီး တရား၀င္ကိုယ္စား
လွယ္ ဗိုလ္လူထြက္မ်ားက လက္မွတ္ထိုးေပး
ရံုႏွင့္ အခေၾကး ရယူၾကပါသည္။

စစ္ဗိုလ္လူထြက္မ်ားအတြက္ မုိက္ေၾကးခဲြ
လုပ္ငန္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ အတြင္း၀န္ျပဳတ္အဖို႔
အတြင္း၀န္လုပ္ရသည္ထက္ ဇိမ္က်ေနပါေတာ့
သည္။ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ေခါင္းပံုျဖတ္ရေသာ
အလုပ္ထက္ ေကာင္းေသာလုပ္ငန္းမရွိပါ။

အျပစ္ေၾကာင့္ ထုတ္လုိက္ေသာ စစ္ဗိုလ္လူထြက္
မ်ားအတြက္ ဗိုလ္ေန၀င္းက တီထြင္ေသာ စနစ္ျဖစ္
ပါသည္။

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္တင္ေဖအား ၿမိဳ႕လယ္မွ အေကာင္းဆံုးေ
ေျမကြက္ႏွင့္ သစ္ခဲြစက္လုပ္ငန္း၊ မဂၢဇင္းထုတ္ေ၀မႈ
လုပ္ငန္း၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာျမင့္ႏွင့္ ဗိုလ္မႉးသန္းၫြန္႔ကို
မဂၢဇင္းထုတ္ေ၀ခြင့္လုပ္ငန္းႏွင့္ အျခားလုပ္ငန္းမ်ား
ကို ေပးထားပါသည္။

ဗုိလ္ေန၀င္းက စစ္ဗိုလ္မွန္သမွ် အရပ္သားမ်ားထက္
ခ်မ္းသာေစရမည္ဟူေသာ မူႏွင့္ ေထာက္ပံ့သည္မွာ
တနည္းအားျဖင့္ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ အျပစ္မ်ားကိုသိရွိသူ၊
ရိပ္မိသူရွိပါက ျပန္မေျပာေလေအာင္ ႏႈတ္ပိတ္ေခၽြးသိပ္
သည္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ။

Andrew Soe
၉ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၅။

*( ပံုမ်ားမွာ ရာထူး ရွိခိုက္ မာန္ဟုန္ျပင္းေသာ
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ အမိန္႕ကလြဲ ဘာတစ္ခုမွ
ေလာကၾကီးကို သိပံုမရေသာ ေကြၽးတာစား
ခိုင္းတာလုပ္ရေသာ စစ္သားမ်ား)

By https://www.facebook.com/andrew.soe/posts/988313447863050