ရွမ္းေျမာက္ စစ္ေျမျပင္

#eaos_mms75
27/11/2016

၂၀၁၆ ခုႏွစ္ နိုဝင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန့က KIA/MNDAA/TNLA/AA
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ့ ၄ ဖြဲ့ ပါဝင္သည့္ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္တပ္
ေပါင္းစု ကရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စစ္ဆင္ေရး
တရပ္ျပဳ လုပ္ခ့ဲသည္။ ၎တိ့ုျပဳ လုပ္္သည့္ စစ္ဆင္ေရးနယ္ေျမတြင္ တရုတ္
ျမန္မာနယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးလမ္းေျကာင္းတြင္ အခ်က္အျခာက်သည့္ မူစယ္
၁၀၅ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးဇံုပါဝင္ျပီး အဆိုပါ ကုန္သြယ္ေရးလမ္းေျကာင္း
လည္း ယာယီပိတ္ဆိ့ုသြားေပရာ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွပါ အထူးအာရံုစိုက္
မိသြားခ့ဲေပေတာ့သည္။

တကယ္္ေတာ့ အဆိုပါေဒသစစ္ေျမျပင္ျဖစ္ေနသည္မွာ ယခုမွမဟုတ္ေပ။
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရး မေရွးမေႏွာင္းကာလကပင္ စစ္ေျမျပင္ျဖစ္ေနသည့္
ေဒသျဖစ္သည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ထိုေဒသအားပုံေဖၚျပရလ်င္ လားရွဳိ း
သိႏီၷ ကြတ္ခိုင္ နန့္ဖတ္ကာ မူဆယ္ နမ့္ခမ္း ကားလမ္း၏ ေျမာက္ဖက္ အေရွ့ဖက္ ႏွင့္ အေနာက္ဖက္ ေတာင္ဖက္ျခမ္းျဖစ္သည္။

ေဒသ ၁။ လားရွဳိး သိႏၷီကားလမ္း သိႏၷီ ကြန္လုံ ကားလမ္း ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ ျကားရွိ မုန္းက်က္ မုန္းေယာ္ေဒသ

ေဒသ ၂။ ကြန္လုံ ဟိုပန္ ပန္လုံ ေဒသ

ေဒသ ၃။ ကြန္လုံ ေျမာက္ဘက္ ခ်င္းေရႊေဟာ္ ေလာက္ကိုင္ ကိုးကန့္ေဒသ ( သံလြင္ျမစ္ႏွင့္ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ျကား )

ေဒသ ၄။ ကြန္းလုံ သိႏီၷ ကြတ္ခိုင္ နန့္ဖတ္ကာ မူဆယ္ ကားလမ္းႏွင့္ ေျမာက္ဖက္တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ အေရွ့ဖက္ သံလြင္ျမစ္ျကား ( ျကဴ ကုတ္
ပန္ဆိုင္း မုန္းေပၚေဒသ၊ မုန္းကိုး ေဖါင္းဆိုင္ေဒသ၊ မုန္းယား မုန္းေဟာင္
ေဒသ၊ တာမိုးညဲေဒသ၊ မုန္းစီး နားလယ္ေဒသ )

ေဒသ ၅။ ေျမာက္ဖက္ သိႏီၷ ကြတ္ခိုင္ နန့္ဖတ္ကာ မူဆယ္ နမ့္ခမ္းကားလမ္း ႏွင့္ ေတာင္ဖက္ သီေပါ ေက်ာက္မဲ မိုးမိတ္ အေနာက္ဖက္ ေရႊလီျမစ္ျကား
( နမ့္ဆမ္ မန္တုန္ ေဒသ ေရႊလီခ် ဳိင့္ဝွမ္းဂြင္ )

ဟူ၍ လြယ္ကူစြာရွင္းလင္းျကည့္ျမင္နိုင္ရန္အတြက္ အျကမ္းျပင္း အားျဖင့္ ေဒသ ၅ ခုအျဖစ္ပိုင္းျခားျကည့္ျမင္နိုင္ပါသည္။

ေဒသအလိုက္ တိုင္းရင္းသား လူမ် ဳိ းစုဖြဲ့မွဳ

ရွမ္းေျမာက္ေဒသ တခုလုံးတြင္ ရွမ္း ကခ်င္ တအန္းပေလာင္ ကိုးကန့္
တရုတ္ႏွင့္ အျခားတိုင္းရင္းသားအခ် ဳိ့ အျပင္ တရုတ္ရြာအခ် ဳိ့လည္းရွိသည္။
ေဒသ ၁ တြင္ ရွမ္း ကခ်င္ တအန္းပေလာင္ႏွင့္ တရုတ္ရြာမ်ားရွိသည္။ လူဦး
ေရမထူးထပ္လွေပ။ ေဒသ ၂ တြင္ ဝ လူမ် ဳိ းမ်ား ႏွင့္ ရွမ္းရြာရွိသည္။ လက္ ဝ
ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ် ဳပ္ေရးေဒသတြင္ပါသည္။ ေဒသ ၃ တြင္ ကိုးကန့္တရုတ္အမ်ား
စုျဖစ္ျပီး တအန္းပေလာင္ရြာအခ် ဳိ့ လည္းရွိသည္။ လက္ရွိ ကိုးကန့္ကိုယ္ပိုင္
အုပ္ခ် ဳ ပ္ေရးေဒသျဖစ္သည္။ ေဒသ ၄ ၌ ရွမ္း ကခ်င္ တအန္းပေလာင္ တိ့ုအျပင္ တာမိုးညဲတဝိုက္ႏွင့္ မုန္းစီးနားလယ္ အေရွ့ သံလြင္ျမစ္ေဘးတြင္
တရုတ္ႏွင့္ ကိုးကန့္တရုတ္ရြာအနဲငယ္ရွိသည္။ ရွမ္းေျမာက္ပိုင္းသည္ မူလက
သိႏီၷေစာ္ဘြားအုပ္ခ် ဳပ္ေရးနယ္ထဲတြင္ရွိသည္။ ေဒသ ၄ အတြင္း နယ္အလိုက္
အုပ္ခ် ဳပ္သူမ်ားမွာ ကခ်င္ဒူဝါမ်ားျဖစ္သည္။ ေဒသ ၅ အတြင္း နန့္ဆမ္ မန္တုန္
ႏွင့္ ငါးေတာင္ ကိုးေတာင္နယ္တိ့ုပါဝင္သည္။ နမ့္ဆမ္ မန္တုန္နယ္သည္ မူလ
က နမ္ဆမ္ေတာင္ပိုင္ေစာ္ဘြား၏နယ္ျဖစ္ျပီး လက္ရွိ ပေလာင္ကိုယ္ပိုင္အုပ္
ခ် ဳပ္ေရးေဒသျဖစ္သည္။ ငါးေတာင္ ကိုးေတာင္ေဒသကေတာ့ မူလ ကခ်င္
ဒူဝါမ်ား အုပ္ခ် ဳပ္သည္။

ထိုေဒသတခုလုံးအရ သိႏၷီ မူဆယ္ နမ့္ခမ္းျမိဳ့ မ်ားႏွင့္ သိႏီၷီကြင္း
မူဆယ္ နမ့္ခမ္း ျကဴ ကုတ္ပန္ဆိုင္းျကား ေတာင္ေပၚေျမျပန့္မ်ားႏွင့္ ရွမ္း
ေျမာက္တခုလုံးရွ္ိ ေတာင္ျကားေျမျပန့္မ်ားတြင္ ရွမ္းရြာမ်ားရွိသည္။ ေတာင္
တန္းမ်ားတြင္ တအန္းပေလာင္ ကခ်င္ တိ့ုေနထိုင္ျကသည္။ ကိုးကန့္တရုတ္ ရြာမ်ားကေတာ့ ကိုးကန့္ေဒသႏွင့္ သံလြင္ျမစ္အေနာက္ဖက္ကမ္းတဝိုက္တြင္
ရွိသည္။

လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္မွဳ မ်ားျဖစ္စဥ္အက် ဥ္း

ထိုေဒသတြင္ ပထမဆံုးလက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မွဳ သယ္ေဆာင္လာသူ
မွာ ဖဆပလ အစိုးရလက္ထက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရစစ္တပ္မွ ပုန္ကန္ခ့ဲ
ဗိုလ္ျကီးလဖိုင္ေနာ္ဆိုင္းႏွင့္အဖြဲ့ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းႏွင့္အဖြဲ့သည္ ေမျမိဳ့
ေခၚ ျပင္ဦးလြင္အားသိမ္းပိုက္ျပီး ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းသုိ့ ခ်ီ တက္ခ့ဲျပီး
နမ့္ခမ္းအား သိမ္းပိုက္ခ့ဲသည္။ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းႏွင့္အဖြဲ့သည္ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္တြင္
တရုတ္ျပည္သုိ့ ဝင္ေရာက္ျပီး နိုင္ငံေရးခုိလွဳ ံခြင့္ေတာင္းခံခ့ဲသည္။ အဆိုပါ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္း၏အဖြဲ့ႏွွင့္ပူးေပါင္းရန္ မိုးမိတ္အထက္ဖက္ရွိ လြယ္ရဒူဝါ လ
ေထာ္ခြန္ထြန္းဦးစီး အင္အား ၁၀၀ ခန့္ ပုန္ကန္ခ့ဲ့ျကေသးေသာ္လည္း ဗိုလ္
ေနာ္ဆိုင္းအဖြဲ့ႏွင့္မပူးေပါင္နိုင္ဘဲ ျဖိဳ ခြဲခံခ့ဲရသည္။ ဤလွဳ ပ္ရွားမွဳ သည္ ရွမ္း
ျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ပထမဆံုး လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္ လွဳပ္ရွားမွဳ ျဖစ္ခ့ဲ
သည္။ အထက္ေဖၚျပပါ ေဒသ ၅ အတြင္းျဖစ္ခ့ဲသည္။

ရွမ္းေျမာက္တြင္း ဒုတိယ လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မွဳ မွာ ေဒသ ၃ ျဖစ္
သည့္ ကိုးကန့္ေဒသတြင္ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ေစာ္ဘြားမ်ား အာဏာစြန့္
သည့္အခ်ိန္တြင္ ကိုးကန့္ေစာ္ဘြား၏ ကာကြယ္ေရးတပ္ေခါင္းေဆာင္ ဖုန္ျကားစင္း ဖုန္ျကားဖူးတိ့ုမွ ပုန္ကန္ခ့ဲျကသည္။ ပုန္ကန္အေစာပိုင္းတြင္
ကိုးကန့္ေစာဘြား ဂ် င္မီယန္မွ ပူးေပါင္းခ့ဲေသာလည္း ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္
ဂ်င္မီယန္သည္ အစိုးရထံ အလင္းဝင္ခ့ဲသည္။ ဖုန္ျကားစင္းညီအကိုကမူ
လက္နက္မခ် ဘဲ တရုတ္နယ္စပ္ကပ္၍ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ ႏွင့္ ပူးေပါင္း ခ့ဲသည္။ ဖုန္ျကားစင္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ကိုးကန့္အဖြဲ့သည္လက္ရွိအခ်ိန္ထိ အစိုးရအား ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္ေနဆဲအဖြဲ့ျဖစ္သည္။

ရွမ္းေျမာက္ေဒသတြင္ တတိယ ပုန္ကန္မွဳ သည္ ေဒသ ၅ အတြင္း
ျဖစ္ပြါးသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္စတင္ခ့ဲသည့္ ရွမ္းတိ့ု၏ ႏြမ္စစ္ဟန္လွဳ ပ္ရွွား
မွအစျပဳ၍ ၁၉၆၀ တြင္ ေဒသ ၅ အတြင္းရွိ နမ့္ဆမ္တဝိုက္ႏွင့္ နမ့္ခမ္းတဝိုက္ တြင္ ပေလာင္တပ္ရင္း ၅ ႏွင့္ တပ္ရင္း ၆ ဟူ၍ ေပၚေပါက္ခ့ဲသည္။ထိုတပ္မ်ား သည္ ေနာင္တြင္ ပေလာင္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ့ PSLO/PSLA ျဖစ္လာခ့ဲ သည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ PSLO/PSLA လက္နက္စြန့္ရျပီးေနာက္ ၂၀၀၇ ေနာက္
ပိုင္း တအန္းပေလာင္လက္နက္ကိုင္ဖြဲ့စည္းနိုင္ေရး ျပန္လည္လွဳ ပ္ရွားခ့ဲျက
ျပီး ၂၀၁၁ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွစ၍ PSLF/TNLA ကို ဖြဲ့စည္းနိုင္ျပီး ယေန့တိုင္ လွဳ ပ္
ရွားခ့ဲသည္။ TNLA သည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ KIA/MNDAA တိ့ုႏွင့္ပါ မဟာမိတ္
ဖြဲ့ခ့ဲျပီး ေဒသ ၃ ႏွင့္ ေဒသ ၄ အတြင္း၌ပါ လွဳ ပ္ရွားခ့ဲသည္။

ထို့အတူ ႏြမ္စစ္ဟန္ အတူေပၚေပါက္လာေသာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား
လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ့ SSA သည္လည္း သိႏၷီေဒသ မူဆယ္ နမ့္ခမ္းေဒသ
မိုးမိတ္အထက္ ကြန္ခါေဒသတိ့ုတြင္ လွဳပ္ရွားခ့ဲသည္။ ျဖစ္စဥ္တေလ်ာက္တြင္ အင္အားနဲသြားျခင္း အင္အားေကာင္းလာျခင္းမ်ားရွိေသာ္လည္း လွဳ ပ္ရွားမွဳ ကားမျပတ္ခ့ဲေပ။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္ သိႏီၷကြင္းအတြင္း အစျပဳ၍ KIA အဖြဲ့အစည္းေပၚလာ
သည္။ KIA သည္ ေဒသ ၄ အတြင္းရွိ မုန္းစီး မုန္းထန္ေဒသ မုန္းကိုး ေဖါင္း
ဆိုင္ေဒသ မုန္းယား မုန္းေဟာင္ေဒသ မုန္းေပၚျကီးေဒသ တိ့ုအျပင္ ေဒသ ၅
အတြင္းရွိ မိုးမိတ္အထက္ပိုင္း ကိုးေတာင္ေဒသတိ့ုတြင္ လွဳ ပ္ရွားစုဖြဲ့သည္။
၁၉၆၈ ခုႏွစ္ မုန္းကိုးေဒသသုိ့ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ ဝင္ေရာက္လာျပီးေနာက္ ထိုေဒသအခ် ဳိ့မွ KIA တိ့ု ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရေသာ္လည္း ၁၉၈၉ အေရွ့
ေျမာက္ ဗကပ ျပိဳ ကြဲျပီးေနာက္ တေျဖးေျဖး ျပန္လည္ထိုးေဖါက္ ေနရာ ယူနိုင္ခ့ဲသည္ကို ေတြ့ရသည္။

၁၉၆၈ ခုႏွစ္ အေရွ့ေျမာက္ CPB (ဗကပ) တို့ ေဒသ ၄ အတြင္းသုိ့ မုန္းကိုးမွစတင္ဝင္ေရာက္လာျပီး ေဒသ ၄ အတြင္းရွိ မုန္းကိုးေဖါင္းဆိုင္
ေဒသ မုန္းေပၚျကီး ျကဴ ကုန္ပန္ဆိုင္းေဒသ မုန္းယား မုန္းေဟာင္းေဒသ ေဒသ ၃ ရွိ ကိုးကန့္ေဒသ တိ့ုကို ထိမ္းခ် ဳပ္နိုင္ခ့ဲသည္။ ထိ့ုျပင္ ေဒသ ၅ အတြင္းရွိ ေရႊလီခ် ဳိင့္ဝွမ္းဂြင္ အတြင္းသုိ့ လည္းဝင္ေရာက္လွဳ ပ္ရွားနိုင္ခ့ဲသည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ ျပိဳကြဲျပီးေနာက္ မူလ CPB ခ် ဳပ္ကိုင္သည့္ ေဒသ ၃ ႏွင့္ ေဒသ ၄ အတြင္းအား ကိုးကန့္အဖြဲ့ MNDAA မွထိမ္းခ် ဳပ္လွဳ ပ္ ရွားခ့ဲျပီး ေဒသ ၅ အတြင္းရွိ ေရႊလီခ် ဳိင့္ဝွမ္းဂြင္၌ PSLO ႏွင့္ KIA တိ့ုမွ ထိမ္း
ခ် ဳပ္လွဳ ပ္ရွားခ့ဲသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း MNDAA ကိုးကန့္အဖြဲ့သည္ ေဒသ ၃ ရွိ ကိုးကန့္ေဒသကိုသာ ထိမ္းခ် ဳပ္နိုင္ခ့ဲျပီး ေဒသ ၄ အတြင္းရွိ မုန္းကိုး ေဖါင္းဆိုင္ေဒသ မုန္းယားမုန္းေဟာင္ေဒသတိ့ုအား မုန္ဆာလ၏ MDA မုန္းကိုးကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ့က ျပန္လည္ခ် ဳပ္ကိုင္ခ့ဲသည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ မုန္ဆာလအဖြဲ့ျပိဳ ကြဲျပီးေနာက္ တပ္မေတာ္က ထိုေဒသအား ျပန္လည္ေနရာ ယူထားနိုင္ခ့ဲေသာ္လည္း KIA တပ္ဖြဲ့မ်ားက ေျပာက္က်ားပုံစံျဖင့္ ျပန္လည္ စည္းရံုးေနရာယူထားနိုင္ခ့ဲသက့ဲသုိ့ ၂၀၁၃ ခန့္မွစ၍ MNDAA ကိုးကန့္အဖြဲ့က
ျပန္လည္ထိုးေဖါက္ေနရာယူလာခ့ဲသည္။

၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ေပၚထြက္လာည့္ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပအား ရင္ဆိုင္ရန္ ဖြဲ့စည္း ထားခ့ဲသည့္ခြန္ဆာဦးစီးလြယ္ေမာ္ကာကြယ္ေရးအဖြဲ့သည္ ေနာက္ဆံုး အစိုးရအား ပုန္ကန္ျပီးေနာက္ ေဒသ ၁ အျဖစ္ေဖၚျပထားသည့္ မုန္းက်က္ မုန္းေရာ္ ေဒသတြင္ အေျခစိုက္ခ့ဲသည္။ ခြန္ဆာအဖြဲ့လက္နက္ခ် ျပီးေနာက္၎အဖြဲ့မွ ဘိုမြန္ေခါင္းေဆာင္သည့္အဖ့ြဲသည္ ပသစအျဖစ္ ထိုေဒသတြင္ ယခု အေျခစိုက္လွဳ ပ္ရွားေနသည္။ ထို့ျပင္ ထိုေဒသသည္ ေျမာက္ပိုင္းမွ ေတာင္ပိုင္း ထိုင္းနယ္စပ္သုိ့ ဆင္းသည့္ လမ္းေျကာင္းေပၚတြင္ ရွိသည္ျဖစ္ရာ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ့တပ္ဖြဲ့တိုင္းလိုလို ျဖတ္သန္းသြားလာ
လွဳ ပ္ရွားေလ့ရွိသည့္ေဒသျဖစ္သည္။

ေဒသ ၂ အျဖစ္ေဖၚျပထားသည့္ ကြန္လုံ ဟိုပန္ ပန္လုံေဒသတြင္
၁၉၇၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ကိုးကန့္ေဒသ ဝ ေဒသတြင္ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပတိ့ုအင္အားေကာင္းလာျပီးေနာက္ စစ္ေရးအရ လွဳပ္ရွားခ့ဲသည္။ တိုက္ပြဲမ်ားေဖၚခ့ဲသည္။

ထိ့ုေျကာင့္လည္း ထိုရွမ္းေျမာက္ေဒသတြင္ ယေန့တိုင္ တိုင္းရင္းသား
လက္နက္ကိုင္အဖြဲ့မ်ား အေျခစိုက္လွဳ ပ္ရွားခ့ဲျပီး တိုက္ပြဲျကီးငယ္မ်ားစြာ ျဖစ္
ပြါးခ့ဲသည့္ေဒသ ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ကြန္လုံ ဟိုက္ကဘားတိုက္ပြဲ ပန္ေကာ္ခ် ဴ းေရႊ
တိုက္ပြဲ စီစီဝမ္တာပန္တိုက္ပြဲက့ဲသုိ့ လႏွင့္ခ်ီ ၍ တိုက္ရေသာ တိုက္ပြဲမ်ား
ထိုေဒသ၌ ျဖစ္ပြါးခ့ဲသည္။ ကြတ္ခိုင္ မူဆယ္ကားလမ္းေပၚတြင္ တပ္မ ၉၉
ဒုတပ္မမွဴ း ဗိုလ္မွဴ းျကီးသူရညြန့္တင္သည္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္၎ သိႏီၷ ကြန္လုံ
ကာလမ္းေပၚတြင္ တပ္မ ၆၆ ဗ် ဴ ဟာမွဴ း ဗိုလ္မွဴ းျကီးသူရေက်ာ္ေက်ာ္ခ် ဳိသည္
၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္၎ စသည့္ တပ္မေတာ္အရာရွိျကီးမ်ား က်ဆံုးသည့္ တိုက္
ပြဲမ်ားျဖစ္ခ့ဲပြါးခ့ဲသည္။

ယခင္ႏွင့္ယခု ႏွစ္ဖက္စစ္အင္အားအေျခအေန

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဗကပ မျပိဳ ကြဲခင္ထိ စစ္အင္အားအေျခအေနမွာ
မုန္းကိုးေဒသ ကိုးကန့္ေဒသရွိ ဗကပအင္အား ၃၀၀၀ ခန့္ PSLO/PSLA
ပေလာင္တပ္ဖြဲ့ အင္အား ၅၀၀ ခန့္ KIA တပ္မဟာ ၄ အင္အား ၅၀၀ မွ ၈၀၀
ခန့္ စုစုေပါင္း အင္အား ၄၀၀၀ ေက်ာ္ခန့္ရွိသည္။ ထို့ျပင္ သိႏီၷအနိီးႏွင့္ မိုးမိတ္
ကြန္ခါေဒသတြင္ လွဳ ပ္ရွားသည့္ SSPP/SSA အင္အားအခ် ဳိ့ရွိသည္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ ျပိဳ ကြဲသည္ႏွင့္အတူ KIA တပ္မဟာ ၄ မွ ဗိုလ္မွဴ းမထုေနာ္ႏွင့္အင္အားအခ် ဳိ့ ခြဲထြက္ျပီးေနာက္ ရွမ္း
ေျမာက္ရွိ လက္နက္ကိုင္အင္အားမ်ား က်ဆင္းသြားခ့ဲေသာ္လည္း ၂၀၁၀
ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ တစတစျပန္လည္၍ အင္အားတိုးတက္လာသည္ကို ေတြ့ရ
သည္။ လက္ရွိအခ်ိန္ ရွမ္းေျမာက္ရွိ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အား
မ်ားမွ ခန့္မွန္းေခ်အရ ေအာက္ပါအတိုင္းရွိမည္ဟု ယူဆရသည္။

၁။ KIA တပ္မဟာ ၄ / တပ္မဟာ ၆ အင္အား ၁၅၀၀ ခန့္
၂။ MNDAA တပ္မဟာ၂၁၁/၃၁၁/၅၁၁ အင္အား ၂၀၀၀ ခန့္
၃။ TNLA တပ္မဟာ ၁/၂/၃/၅ ႏွင့္ဗ် ဴ ဟာ ၂ ခုခန့္ အင္အား ၆၀၀၀ ေက်ာ္ခန့္
၄။ AA တပ္ရင္း ၂ ရင္းခန့္ အင္အား ၅၀၀ ခန့္ ( AA မွာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား
လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ့ျဖစ္ေသာ္လည္း ေျမာက္ပိုင္းရွိ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္
ပူးေပါင္း၍ နယ္စပ္တြင္ တပ္ဖြဲ့ျပီး ရခိုင္သုိ့ ျပန္လည္ထိုးေဖါက္ရန္ ျကိဳ း
စားေနေသာအဖြဲ့ျဖစ္သည္ )
၅။ ေျမာက္ပိုင္းနယ္ေျမအခ် ဳိ့တြင္ လွဳပ္ရွားေနေသာ SSPP/SSA အင္အား
အခ် ဳိ့ တို့ရွိရာ စုစုေပါင္း အင္အား ၁၀၀၀၀ ခန့္အထိရွိနိုင္သည္ဟု ခန့္
မွန္းရပါသည္။

သုိ့ျဖစ္ရာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပတိ့ု မျပိဳ ကြဲမွီကာလထက္
အင္အား ၂ ဆခန့္ တိုးတက္လာသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ထို့အတူ အဆိုပါ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားကို ရင္ဆိုင္သည့္ တပ္မေတာ္အင္အားမွာလည္း
၁၉၈၉ မတိုင္မွီက ပုံမွန္အားျဖင့္ အင္အား ၅၀၀၀ မွ ၇၀၀၀ ခန့္ထိ တိုးျမွင့္
ရင္ဆိုင္ခ့ဲျပီး ၁၉၈၆/၈၇ စီစီဝမ္ တာပန္ တိုက္ပြဲကာလက အင္အား ၁၀၀၀၀
ေက်ာ္ထိ တိုးျမွင့္ သုံးစြဲခ့ဲသည္။ ယေန့တြင္လည္း တဖက္အင္အားႏွင့္ေလ်ာ္ညီ
သည့္ အင္အားကို သုံးစြဲမည္ဟု ယူဆရပါသည္။

အေျခအေနသုံးသပ္ခ်က္

ရွမ္ျပည္ေျမာက္ပိုင္း၌ အစိုးရအား ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္သည့္ လက္နက္
ကိုင္အင္အားစုမ်ားတြင္ ၁၉၆၈ မွ ၁၉၈၉ ထိရွိခ့ဲေသာ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ တဖြဲ့သာ အယူဝါဒေပၚ အေျခခံခ့ဲျပီး က်န္အဖြဲ့အားလုံးသည္ အမ် ဳိ းသားေရး
ေပၚတြင္ အေျခခံပါသည္။ ယေန့ရပ္တည္ေနေသာ အဖြဲ့အားလုံးသည္ အမ် ဳိ း
သားေရးေပၚတြင္ အေျခခံရပ္တည္ျပီး သူ့လူမ် ဳိ းအလိုက္၏ ေထာက္ခံမွဳ ကို
ရရွိေအာင္ အားထုတ္၍ ရပ္တည္ေနျကျခင္းျဖစ္သည္။ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ ျပိဳ ကြဲရျခင္းသည္ပင္ အစိုးရ တပ္မေတာ္ႏွင့္ စစ္ေရးအရ တိုက္ခိုက္ရွံဳ းနိမ့္၍
ျပိဳ ကြဲရျခင္းမဟုတ္ဘဲ အမ် ဳိးသားျပသနာ တိုင္းရင္းသားျပသနာကို မေျဖရွင္း
နိုင္၍ ျပိဳ ကြဲခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။

သုိ့ျဖစ္ရာ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရွိ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး
ျပသနာအား ေျဖရွင္းနိုင္ေရးအတြက္ ေသာ့ခ်က္ျပသနာမွာ တိုင္းရင္းသား
တန္းတူေရးျပသနာ တိုင္းရင္းသားတိ့ု၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ျပသနာ ကိုယ္
ပိုင္အုပ္ခ် ဳပ္ခြင့္ျပသနာကို အားလုံးလက္ခံႏိုင္သည့္ အေျဖတခုရွာနိုင္ေဖြနိုင္
ေရးျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္ရပါသည္။

ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၌ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ့မ်ား စစ္ေရးအရ ထိုေဒသ၌ လွဳ ပ္ရွားနိုင္ျခင္း၏ ပထမအေျကာင္းအခ်က္မွာ ထို
ေဒသ၌ ရွမ္း ကခ်င္ တအန္းပေလာင္ ကိုးကန့္တရုတ္စသည့္ ေဒသခံတိုင္း ရင္းသားေက်းရြာမ်ားသာရွိျပီး ေဒသခံတိုင္းရင္းသားလူူမ် ဳိ းမ်ား၏ ေထာက္ခံ မွဳ ရရွိထားျခင္းေျကာင့့္ၿဖစ္သည္။ အစိုးရဖက္မွ ရပ္တည္ေသာ တိုင္းရင္းသား
အခ် ဳိ့ အေနႏွင့္ နမ့္ခမ္း ပန္ေဆးျပည္သူ့စစ္ မူဆယ္ျမိဳ့မျပည္သူ့စစ္ မုန္းေပၚ
ျပည္သူစစ္ ကြတ္ခိုင္ျပည္သူ့စစ္ ကြတ္ခိုင္ျပည္သူစစ္ ေဖါင္းဆိုင္ျပည္သူ့စစ္
ေကာင္းခါးျပည္သူ့စစ္ ဆင္ေက်ာ့ျပည္သူ့စစ္ စသည္ျဖင့္ရွိေသာ္လည္း ေဒသ
ခံတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ေထာက္ခံမွဳ ရရွိမွဳ အားနဲသည္။

ဒုတိယအခ်က္မွာ ထိုေဒသသည္ ေတာေတာင္ထူထပ္၍ လမ္းပမ္း
ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲကာ ေျပာက္က်ားစစ္ဆင္ရန္ ေကာင္းမြန္သည္။ ေဒသခံ
တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စည္းရံုးသိမ္းသြင္း၍ေထာက္ခံမွဳ ရယူထားနိုင္သည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအေနႏွင့္ လွည့္လည္ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ရန္ အားသာခ်က္ရွိသည္။

မႏၲေလး မူဆယ္လမ္းမျကီးသည္ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး
အတြက္ အဓိကလမ္းမျကီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ကူးစည္ကူးသန္းေရာင္း
ဝယ္မွဳ ၏ ၇၅% သည္ ထိုလမ္းမမွ သြားလာေနျပီး နိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ ေန့
စဥ္ဝင္ေငြ၏ ၈၀% သည္ ထိုကုန္သြယ္မွဳ လမ္းေျကာင္းမွရရွိေနသည္ဟုဆိုပါ
သည္။ သုိ့ေသာ္လည္း ထိုပတ္ဝန္းက်င္ေဒသ ဖြံ့ျဖိဳ းတိုးတက္ေရးမဆိုထားႏွင့္
အဆိုပါကားလမ္းမျကီးအားပင္ သြားလာရလြယ္ကူေခ်ာေမာေအာင္ ေဖါက္
လုပ္နိုင္ျခင္းမရွိေသးေပ။ သုိ့ျဖစ္ရာ ဖြံ့ျဖိဳ းတိုးတက္မွဳ နိမ့္၍ လမ္းပမ္းဆက္
သြယ္ေရးခက္ခဲေသာေနရာမ်ားတြင္ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြါးသည္မွာ အ့ံျသစရာမရွိ
ေပ။

နိဂံုး

ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဘိ့ုဆိုလ်င္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ လက္
နက္ကိုင္ပဋိပကၡအတြင္းပါဝင္ေနေသာအဖြဲ့အားလုံးပါဝင္ေရးဆိုသည့္ အေျခ
ခံမူေပၚမွ သြားရန္လိုအပ္ေပမည္။ ထိ့ုျပင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား တန္းတူေရး
ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ် ဳပ္ခြင့္ကို မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းနိုင္ရန္
လိုအပ္ပါသည္။

ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)

26/11/2016 ေန့က ဧရာဝတီ (ျမန္မာပိုင္း) တြင္ေဖၚျပျပီး။