14/10/2016
( တတိယပိုင္း-နိဂံုး )
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္မွ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၂ ဦး၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၁ ဦး၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္ ၁ ဦး ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရခ့ဲသည္။ ၂၀၁၅ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရာ လူဦးေရ ငါးေထာင္ ပိုနည္းသည့္ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားအား ကိုယ္စားျပဳသည့္ TNP တအန္းအမ်ိဳးသား ပါတီ က အမတ္ ၄ ေနရာလုံးတြင္ အႏိုင္ရခ့ဲသည္။
ဤသုိ႔ အနိုင္ရခ့ဲျခင္းသည္ တအန္းပေလာင္တို႔၏ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္ႏိုးၾကားမႈေၾကာင့္ႏွင့္ ဆိုင္သက့ဲသုိ႔ လူဦးေရ ငါး ေထာင္ခန္႔ ပိုမ်ားသည့္ ရွမ္းလူမ်ိဳးကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား က က်ားေခါင္းႏွင့္ က်ားျဖဴ ဟူ၍ ကြဲျပားေန၍လည္း ျဖစ္သည္။
အကယ္၍သာ ေနာက္တႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးကိုယ္စားျပဳ ပါတီမ်ား ညီညြတ္သြားပါက လူဦးေရအရ ရွမ္း ပါ တီမ်ား အႏိုင္ရဖြယ္ရွိသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ သုိ႔ေသာ္စဥ္းစားရမည္က ဤက့ဲသုိ႔ေသာ ေဒသမ်ိဳးတြင္ လူမ်ိဳးတခုကို ကိုယ္စား ျပဳ ပါတီတခု အနိုင္ရျခင္းသည္ တရားမ်ွတပါ၏ ေလာ ။မွန္ကန္ပါ၏ေလာ။ ေဒသတြင္း လူမ်ိဳးစုျပည္သူမ်ားကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳပါ၏ေလာ၊ ျပႆနာကို အမွန္တကယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ပါ၏ေလာ ဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တကယ္တမ္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ေသာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ရွမ္းပါတီ သုိ႔မဟုတ္ တအန္းပါတီ တခုခုသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပ ေဒျပဳေရးတြင္ ေနရာရရွိပါက ထိုေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရး တည္ၿငိမ္ေရးအရျဖစ္ေစ ကိုယ္စားျပဳမႈအရ ျဖစ္ေစ မွ်တမည္မဟုတ္ေပ။
ထိုလူမ်ိဳး ႏွစ္ခုစလုံးမွ အခ်ိဳးက် ပါဝင္နိုင္မွသာ မွ်တေပမည္။ လူဦးေရအခ်ိဳးအစားအရ မတိမ္းမယိမ္း မဟုတ္ေတာင္မွ သုံးခ်ိဳးတခ်ိဳး သုိ႔မဟုတ္ ေလးခ်ိဳးတခ်ိဳးျဖစ္ေတာင္မွ ဥပေဒျပဳေရး အုပ္ခ်ဳပ္္ေရးတြင္ အခ်ိဳးက် ပါဝင္ႏိုင္မွသာ မွ်တမည္။ ထိုေဒ သအား တည္ၿငိမ္စြာ ထိန္းသိမ္းထားနိုင္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဓိက ဟုဆိုသည့္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေမဂ်ာရတိီက မည္ သူလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ျပသနာ ကိုမေျဖရွင္းနိုင္။ ေဒသ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ဖန္တီးမေပးႏိုင္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ NDAA ေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္္ေရးပုံစံျဖစ္သည့္ လူမ်ဳိးမ်ား အခ်ိဳးက် စုေပါင္းအုပ္ခ်ဳပ္္သည့္ပုံစံသည္ ျမန္မာျပည္ရွိေဒသ အခ်ိဳ႕ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိေဒသအခ်ိဳ႕အတြက္ သင့္ေလ်ာ္မႈ ရွိမရွိအား ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္သုံးသပ္ၾကရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ အခ်က္အလက္ မွန္ကန္ဖို႔ လိုသည္။
လက္ရွိကာလတြင္ အေၾကာင္းအခ်င္းအရာတခုအား အထူးျပဳေလ့လာသည့္ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသုံးသပ္သူမ်ားသည္ လည္း ေကာင္း အႀကီးတန္းသတင္းေထာက္မ်ားသည္လည္းေကာင္း သုံးသပ္ခ်က္မ်ားအား ေရးသားေဖာ္ျပေလ့ရွိၾကသည္။
ထိုသုိ႔ သုံးသပ္ရာတြင္ မတူေသာ အျမင္အယူအဆမ်ားကို ေတြ႔ရသည္မွာ သဘာဝက်သည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္ က့ဲသုိ႔ ယူဆသုံးသပ္သည္ျဖစ္ေစ ေျမျပင္အခ်က္အလက္ သမိုင္းအခ်က္အလက္မ်ား မွန္ကန္ရန္ေတာ့ လိုအပ္သည္။ မွားယြင္းေသာအခ်က္အလက္မ်ားေပၚမွ မွန္ကန္ေသာ သုံးသပ္ခ်က္မရရွိနိုင္ေပ။
ယခုတေလာ ျဖစ္ပြားေနသည့္ ဝ/ မိုင္းလားေဒသ သတင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သုံးသပ္ခ်က္မ်ားစြာ ေတြ႔ရသည္။ သတင္း ေထာက္တဦး သုံးသပ္ခ်က္မွာမူ မွားယြင္းေသာ သမိုင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို အသုံးျပဳထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ပထမအခ်က္အေနႏွင့္ သူ၏ သုံးသပ္ခ်က္တေနရာတြင္ “ရွမ္းလက္နက္ကိုင္တို႔၏ ပင္မအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္ SSPP/SSA ရွမ္းျပည္တိုးတက္ေရးပါတီမွာလည္း ဗကပ လက္ေအာက္ခံျဖစ္ခ့ဲသည္” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ “ဗကပ ေအာက္သုိ႔ ရွမ္း ျပည္တိုးတက္ေရးပါတီ SSPP/SSA ေရာက္ၿပီး ေနာက္တြင္လည္း ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ဗိုလ္မိုးဟိန္း၏ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ SURA ႏွင့္ ဗကပ လက္ေအာက္ရွိ SSPP/SSA တပ္မ်ား ရံဖန္ရံခါ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ရွိခ့ဲပါသည္”ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေဖၚျပခ့ဲ သည္။
တကယ္တမ္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ SSPP/SSA သည္ မည္သည့္အခါကမွ ဗကပ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္ခ့ဲျခင္း မရွိခ့ဲေပ။ SSPP/ SSA သည္ ၁၉၇၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွစ၍ ဗကပႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး၍ တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႔ခ့ဲသည္။ လက္နက္ခဲယမ္းမီး ေက်ာက္ အကူအညီရယူခ့ဲသည္။ တစုံတရာ ေဒသအလိုက္ စစ္ေရးအရ ပူးတြဲလႈပ္ရွားမႈ ရွိခ့ဲသည္မွန္ေသာ္လည္း မည္သည့္အခါမွ ဗကပ လက္ေအာက္ခံတပ္မဟုတ္ခဲ့ေပ။
SSPP /SSA တပ္ဖြဲ႔စည္းျခင္း တာဝန္ေပးျခင္း ေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း ဘ႑ာအခြန္ကိစၥႏွင့္ လူထုစည္းရံုးျခင္း ကိစၥအားလုံးအား ၎တို႔အဖြဲ႔အစည္းက သာ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ SSPP/SSA ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ စဝ္ ေဆထင္၊ စဝ္ပန္ဖတို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ ဗကပ လက္ေအာက္ခံတပ္မႉးမ်ား မဟုတ္ခဲ့ၾကေပ။
အဆိုပါသတင္းေထာက္ မွားယြင္းေနသည္မွာ ဗိုလ္မိုးဟိန္း၏ SURA ႏွင့္ မွားယြင္းေနပုံရသည္။ SURA ဗိုလ္မိုးဟိန္းႏွင့္ သူ႔ တပ္သည္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ခြန္ဆာ၏ လြယ္ေမာ္ ကာကြယ္ေရးတပ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းခ့ဲၿပီး ခြန္ဆာ၏ MTA မုန္တိုင္းအာမီေခၚ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္၏ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား တပ္မႉးမ်ား ျဖစ္ခ့ဲၾကသည္။
ထို႔ျပင္ အဆိုပါ ခြန္ဆာ၏ MTA မွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ခြဲထြက္ခ့ဲေသာ ယခင္ဗိုလ္မိုးဟိန္းအဖြဲ႔ဝင္ ဗိုလ္ကမ္းရြဲ ဦးစီးသည့္ SSNA Shan State National Armyႏွင့္ ၁၉၉၆ တြင္ ခြန္ဆာ၏ MTA မွ ခြဲထြက္ခ့ဲေသာ စဝ္ရြက္ဆစ္ဦးစီး SSA-S ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းတပ္မေတာ္ တပ္မႉးမ်ား တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္သာ ခြန္ဆာဦးစီး MTA လက္ေအာက္ခံတပ္ဖြဲ႔မ်ား ျဖစ္ခ့ဲၾက သည္။ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ လက္ေအာက္ခံတပ္ဖြဲ႔ဝင္မွာ မ်ားစြာ ကြာျခားေပသည္။
အဆိုပါ သတင္းေထာက္သည္ SSPP /SSA ႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ မွားယြင္းေဖၚျပခ့ဲျခင္းမွာ ၂ ႀကိမ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ၂၀၁၆ ဇူလိုင္လ ၂၆ မွ ၃၀ ရက္တြင္း က်င္းပသည့္ မိုင္ဂ်ာယန္ ညီလာခံက်င္းပစဥ္ကာလကလည္း အဆိုပါညီလာခံအတြင္း “UWSA က ဝ ျပည္နယ္ေတာင္းဆိုသည္ကို SSPP က ကန္႔ကြက္သည္ ” ဟူ၍ သတင္းမွား ထုတ္ျပန္ခ့ဲဖူးသည္။
SSPP ႏွင့္UWSA တို႔မွာ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္ဆံေရးရွိရာ အဆိုပါ SSPP က ေျပာဆိုျခင္းမရွိသည့္ သတင္းမွားေၾကာင့္ အဆိုပါ အဖြဲ႔ ၂ ခုၾကား ဆက္ဆံေရးထိခိုက္ႏိုင္၍ ညီလာခံတက္ေနေသာ SSPP ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၏ သတိေပးျခင္းကို ခံခ့ဲဖူးသည္။
SSPP ႏွင့္UWSA တို႔မွာ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္ဆံေရးရွိရာ အဆိုပါ SSPP က ေျပာဆိုျခင္းမရွိသည့္ သတင္းမွားေၾကာင့္ အဆိုပါ အဖြဲ႔ ၂ ခုၾကား ဆက္ဆံေရးထိခိုက္ႏိုင္၍ ညီလာခံတက္ေနေသာ SSPP ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၏ သတိေပးျခင္းကို ခံခ့ဲဖူးသည္။
ထိုအခါက အဆိုပါ သတင္းေထာက္သည္ သတင္းျပန္ျဖဳတ္ေပးခ့ဲရၿပီး ေတာင္းပန္ခ့ဲရဖူးသည္။ အဆိုပါ သတင္းေထာက္ သတိျပဳရန္ လိုအပ္သည္မွာ မွားယြင္းေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား အသုံးျပဳျခင္းသည္ ေကာက္ခ်က္ခ်မွား႐ံုမက အထင္လြဲမွားမႈႏွင့္ မလိုလားအပ္ေသာ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္ ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
ဒုတိယအခ်က္အေနႏွင့္ SSPP/SSA မွ မိုးဟိန္း ဦးစီးေသာ SURA ခြဲထြက္၍ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားျခင္းသည္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္က ျဖစ္ ၿပီး SSPP/SSA က ဗကပ ႏွင့္တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႔ျခင္းသည္ ေနာက္ ၄ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွ ျဖစ္သည္။ သတင္းေထာက္က ရွမ္းျပည္ပဋိပကၡမ်ားအား ဗကပ စနက္ေၾကာင့္ဟု ဆိုလိုခ်င္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ဗကပတြင္ အမွားမ်ားရွိသည္မွာ ျငင္းပယ္စရာမရွိေပ။ အမွားမ်ားရွိ၍ ၿပိဳကြဲခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္ရွိ လက္ နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗကပကို ပုံခ်ေန၍ ျပသနာကိုမေျဖရွင္းနိုင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ အေရွ႕ေျမာက္ ဗကပတို႔ အေျခ မခ်ႏိုင္မီကပင္ ရွမ္းတပ္ႏွင့္ ပအိ႔ုဝ္တိ႔ု ျပင္းထန္စြတိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကဖူးသည္။
အလားတူ ဗကပ ၿပိဳကြဲၿပီးေနာက္တြင္လည္း UWSA ႏွင့္ MTA ၾကား ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကဖူးသည္။ ထိ႔ုျပင္ ယခုခ်ိန္ထိ RCSS ႏွင့္ TNLA တိုက္ခိုက္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ျပသနာကိုျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို ေထာက္ျပႏိုင္မွ ျပသနာကို အမွန္တကယ္ ေျဖရွင္းႏိုင္ေပမည္။
အလားတူ ဗကပ ၿပိဳကြဲၿပီးေနာက္တြင္လည္း UWSA ႏွင့္ MTA ၾကား ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကဖူးသည္။ ထိ႔ုျပင္ ယခုခ်ိန္ထိ RCSS ႏွင့္ TNLA တိုက္ခိုက္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ျပသနာကိုျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို ေထာက္ျပႏိုင္မွ ျပသနာကို အမွန္တကယ္ ေျဖရွင္းႏိုင္ေပမည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနေသာ ဝ/ မိုင္းလားေဒသ သတင္းမ်ားအား သုံးသပ္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ သတင္းအခ်က္အလက္ မွန္ ကန္ရန္လိုသည္။ သမိုင္းအခ်က္အလက္ မွန္ကန္ဖို႔ လိုသည္။ သုိ႔မွသာ မွန္ကန္ေသာေကာက္ခ်က္ကို ရနိုင္သည္။ သတိျပဳ ရန္ လိုအပ္သည္မွာ ဝ/ မိုင္းလားေဒသ အေျခအေနသည္ ထူးျခားခ်က္မဟုတ္ေပ။
ရွမ္းလူမ်ိဳးအမ်ားစုရွိေနေသာ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားစြာ ရွိေနသည့္အခ်က္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္မ်ားစြာရွိေနသည့္အခ်က္ ထိုအဖြဲ႔မ်ားၾကားမွ ပြတ္တိုက္မႈမ်ားအား ေသခ်ာစြာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္သည္။ သုိ႔မွသာ တည္ရွိသည့္ ျပသနာကို မွန္ကန္စြာၾကည့္ျမင္ ေျဖရွင္းႏိုင္မည္။
ရွမ္းျပည္နယ္မွ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား
ဝ/ မိုင္းလားေဒသမွ သတင္းမ်ားထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္သည္မွာ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္းရွိ တိုင္း ရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ျပသနာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ျပသနာ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ UWSA ႏွင့္ NDAA တို႔၏ ပြတ္တိုက္မႈမ်ိဳးသည္ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း၌ ထူးျခားျဖစ္စဥ္မဟုတ္ဘဲ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ျဖစ္ပြားေနေသာ ျပႆနာျဖစ္သည္။
ရွမ္းျပည္နယ္တြင္းရွိ အဓိကအမ်ားစုျဖစ္ေသာ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားကိုယ္စားျပဳ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ႀကီး ၂ ခုရွိသည္။ ပသစ (ျပည္ သူ႔ စစ္) ပုံစံႏွင့္ အဖြဲ႔မ်ားစြာရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ အျခားတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ကခ်င္၊ ပေလာင္၊ ကိုးကန္႔၊ ဝ၊ ပအို႔ဝ္၊ အခါ၊ လားဟူ စသည့္ လူမ်ိဳးတိုင္းလိုလို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားရွိသည္။
အခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးဆိုလွ်င္ ႏွစ္ဖြဲ႔မွ သုံးဖြဲ႔ရွိတတ္သည္။ လူဦးေရ တသိန္းျပည့္၍ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရသည့္ တိုင္း ရင္းသားလူမ်ိဳးထဲမွ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မရွိ၊ ပသစ မရွိသည္မွာ ဓႏုလူမ်ိဳး တမ်ိဳးသာရွိသည္။
ထို႔ျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး တမ်ိဳးမက ေနထိုင္ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ကိုယ္စားျပဳ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား၏ လႈပ္ရွားရာနယ္ေျမမ်ားမွာလည္း ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္မႈပုံစံအရလည္းေကာင္း စစ္ေရးအရအခ်က္အခ်ာက်မႈအေပၚ မူတည္၍လည္းေကာင္း ေရာေထြးပြတ္တိုက္မႈ ရွိ သည္။
တဖက္တြင္လည္း ထိုတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ အစိုးရ တပ္မေတာ္တို႔ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိေသးရာ စစ္ေရးအရ တင္းမာမႈမ်ား စစ္ေရးတိုက္ပြဲအႀကီး၊ အေသးမ်ား ရင္ဆိုင္ေနၾကေပရာ ႐ႈပ္ေထြးမႈ မ်ားစြာရွိေပသည္။
စစ္ေရးသည္ နိုင္ငံေရး၏အဆက္ ဟု ဆိုၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ မေျဖရွင္းနိုင္၍ စစ္ေရးအရ ေျဖရွင္းၾကရသည္ဟု ဆိုၾက သည္။ လက္ေတြ႔က်သည့္ နိုင္ငံေရးျပသနာမွာ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ ပကတိ တည္ရွိေန ေသာ အေျခအေနမ်ားကို လက္ေတြ႔က်က် ေလ့လာသုံးသပ္၍ အုပ္ခ်ဳပ္္ေရး ဥပေဒျပဳေရးတို႔တြင္ ေဒသခံတိုင္းရင္းသား လူ မ်ိဳးမ်ား ကိုယ္စားျပဳသည့္ ပါဝင္သည့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္တရပ္ ေဖာ္ေဆာင္ေရးျဖစ္သည္။
ထို အေျခအေနသစ္တရပ္ ဖန္တီးထားသည့္ အေျခအေနေအာက္တြင္ စစ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားကို လည္းေကာင္း လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ခ်င္း ပြတ္တိုက္မႈမ်ားကိုလည္းေကာင္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔မ်ားျပသနာကိုလည္းေကာင္း တဆင့္ခ်င္း ေျဖရွင္းသြားရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။
နိဂံုး
စစ္ပြဲမ်ား တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေစ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားၾကားျဖစ္ပြားေသာ ပြတ္တိုက္မႈမ်ားမွ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ ေသာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ေစ ဆိုးက်ိဳးသာျဖစ္ပြားေစသည္။ တိုက္႐ိုက္အားျဖင့္ ေဒသခံမ်ား စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ တိုက္႐ိုက္သင့္ေစသည္။ တျပည္လုံး စစ္အသုံးစားရိတ္ဒဏ္ ပိေစၿပီး တိုင္းျပည္ကို ဆင္းရဲတြင္းထဲသုိ႔ ဆြဲသြင္းေပလိမ့္မည္။
တိုင္းရင္းသားျပသနာကို မွန္ကန္စြာၾကည့္ျမင္ သုံးသပ္ေျဖရွင္းနိုင္မွသာလွ်င္ တိုင္းရင္းသားေဒသ စစ္ပြဲျပသနာကို ေျဖရွင္း ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ ျပသနာကို ေျပလည္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ေရးကို ေရွ႕႐ႈရန္ လိုသည္။ ျပသနာကို
ပိုမိုႀကီးထြားေစရန္ မီးေမႊးပါက လူထုအက်ိဳးမရွိဟု သုံးသပ္ရေပသည္။
ပိုမိုႀကီးထြားေစရန္ မီးေမႊးပါက လူထုအက်ိဳးမရွိဟု သုံးသပ္ရေပသည္။
ျပီးပါျပီ
Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စိုး )
photo credit ဧရာဝတီ
