တိုင္းရင္းသားေတြမွာ စစ္ေရးမဟာမိတ္စာခ်ဳပ္တစ္ခု လုိအပ္ေနၿပီ

U Ravika's photo.

U Ravika with Tsaw Ra Tsaw and 66 others

10 hrs · Aurora, CO · Edited · 

တိုင္းရင္းသားေတြမွာ စစ္ေရးမဟာမိတ္စာခ်ဳပ္တစ္ခု လုိအပ္ေနၿပီ

သန္းေရႊက ေတာင္ပိုင္းရွိတိုင္းရင္းသားေတြကို တုိက္တယ္။ သိန္းစိန္က ေျမာက္ပိုင္းရွိတိုင္းရင္းသားေတြကို တုိက္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေဆြးေႏြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႕က တုိက္ခ်င္ရင္ ဒီစခန္းကို ေရႊ႕ေပး၊ ဟိုစခန္းကို ေရွာင္ေပး ေျပာမွာပဲ။ NCA ကို လက္မွတ္ထိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မထိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႕တုိက္ခ်င္တဲ့လူကို အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာၿပီး တုိက္မွာပဲ။ ဒါကို တိုင္းရင္းသားေတြ သိထားၾကဖို႕ လိုမယ္။

အစိုးရတပ္ရဲ႕ ေရြ႕လ်ားမႈကို ၾကည့္ရင္ တိုင္းရင္းသားတို႕ကို ဖက္ဒရယ္ေပးမဲ့အစား အျပဳတ္တုိက္ဖို႕အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း သိႏိုင္မွာပါ။ အခု NCA ကိစၥဟာ အခ်ိန္ဆြဲတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အင္အားကို ခြဲထုတ္တဲ့ ဥပါယ္တံမ်ဥ္တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႕ တိုင္းရင္းသားတို႕ကို ယုံၿပီး NCA ကို တကယ္လက္မွတ္ထိုးေစခ်င္ရင္ အင္မတန္မွ လြယ္ပါတယ္။ အားလုံးကို လက္ခံလုိက္႐ုံပဲ။ ဒါေပမဲ့ NCA ကို ကိုးကန္႕ေတြအေပၚ ထားတဲ့ မအလရဲ႕ အဃာတတရားေလာက္ေတာင္ သူတို႕တန္ဖိုးမထားပါ။ ျပစရာတစ္ခုေလာက္ပဲ သေဘာထားတာမို႕ သူတို႕အတြက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မျဖစ္လည္း ရမဲ့အေျခအေနပါ။ လက္ရွိ NCA ေလာက္နဲ႕ သူတို႕က သူတို႕အလႉရွင္ေတြနဲ႕ အဆင္ေျပခဲ့ပါၿပီ။

လက္ရွိအစိုးရတပ္ရဲ႕ တပ္ရင္းတပ္မမ်ားဟာ ဗမာျပည္မမွာ မ်ားမ်ားစားစား မထားပါဘူး။ တပ္အင္အားေတြကို ျပည္နယ္ေတြမွာပဲ ထားရွိပါတယ္။ ဒါဟာ တရုတ္တပ္မေတာ္ရဲ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းကို အတုယူထားျခင္းျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္နယ္ေတြ မအုံႂကြေအာင္ ျပည္နယ္ေတြမွာပဲ ထားတာ မ်ားပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဟန္လူဦးေရ တိုးပြားေအာင္ လုပ္ပါတယ္။ အတြင္းမြန္ဂိုလီယား၊ တိဗက္ စတဲ့ လူဦးေရက်ဲတဲ့ ျပည္နယ္ေတြမွာ စက္႐ုံထူေထာင္ၿပီး ဟန္လူမ်ဳိးအေျခခ်မႈခိုင္မာေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု ျပည္နယ္ေတြမွာ စစ္တပ္နဲ႕ မဘသတို႕ေနရာယူလာျခင္းမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ အဓိကအႏၲရာယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိထားၾကဖို႕ လိုပါ့မယ္။ ဒီအုပ္စုေနာက္မွာ ခရိုနီစီးပြားေရးသမားေတြကလည္း ျပည္နယ္ေတြကို ျခယ္လွယ္ၾကမွာ ျဖစ္လို႕ တိုင္းရင္းသားလူမ်ုိးမ်ားတည္တံ့မဲ့အေရးဟာ အင္မတန္မွ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာအေျခအေနမွာ ရွိေနပါတယ္။

ဒီေတာ့ တပ္အင္အား(၈၅)ရာခိုင္ႏႈန္းကို ျပည္နယ္မွာပဲ ျဖန္႕က်က္ထားမႈဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ အလားအလာ သိပ္မေကာင္းပါ။ မိမိအိမ္ေရွ႕မွာ သူတို႕တပ္ ေရာက္ေနပါတယ္။ အခု NCA ကို လက္မွတ္ထိုးသြားတဲ့ KNU လည္း မၾကာခင္မွာ အစိုးရတပ္ေရာက္လာမွာကို ေတြ႕ျမင္ရဖြယ္ ရွိပါတယ္။ ဒီတပ္ေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထိန္းသိမ္းမဲ့အစား ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအၿပီးမွာ သူတို႕ေပးခ်င္သေလာက္ပဲ ေပးၿပီး လက္ရွိအဖြဲ႕ (၈)ဖြဲ႕ လက္မခံပါက အင္အားသုံးေခ်မႈန္းဖို႕ အခုကတည္းက ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သေဘာပါ။ အမွန္မွာ မအလတို႕ဟာ တိုင္းရင္းသားေတြကို အျပဳတ္တုိက္ဖို႕ ဆယ္ႏွစ္စီမံကိန္းကို ေရးဆြဲေနတာပါ။ အခု စစ္တပ္ေရြ႕လ်ားမႈကို ၾကည့္ရင္ အနီေရာင္အဆင့္မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အဝါေရာင္အဆင့္ေတာ့ ေရာက္ေနၿပီလို႕ ေျပာရမွာပါ။

ေလာေလာဆယ္မွာ NCA ကို လက္မွတ္မထိုးေသးတဲ့ အဖြဲ႕ေတြကို အာရုံထားၿပီး စစ္ေရးတည္ေဆာက္မႈေတြကို လုပ္ပါတယ္။ အမွန္မေတာ့ UNFC အဖြဲ႕က NCA ကို လက္မွတ္ထိုးလို႕ မျဖစ္ေအာင္ အဖြဲ႕ဝင္(၃)ခုကို တမင္တကာ ခ်န္လွပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ သိန္းစိန္နဲ႕ မအလတို႕ရဲ႕ ယုတ္မာပက္စက္တဲ့ အၾကံအစည္တစ္ခု ျဖစ္တယ္။ အဖြဲ႕ (၃)ဖြဲ႕ကို လက္မခံရင္ UNFC ကလည္း NCA ကို လက္မွတ္ထိုးဖို႕ အဆင္မေျပမွန္း အစိုးရက သိၿပီသားပါ။ အစိုးရက ဒီအဖြဲ႕ေတြ လက္မွတ္မထိုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဆိုပါေဒသေတြမွာ စစ္ေရးတည္ေဆာက္မႈေတြ လုပ္မယ္၊ လက္ရွိအပစ္ရပ္သူမ်ားကို အေပၚစီးကေန ေဆြးေႏြးႏိုင္မယ္၊ ျခယ္လွယ္သလို လက္မခံရင္ အျပဳတ္တုိက္ၾကဖို႕ပါပဲ။

မၾကာခင္မွာ ဝၿမဳိ႕ေတာ္ပန္ခမ္းမွာ NCA လက္မွတ္မထိုးေသးတဲ့ အဖြဲ႕ေတြ ေတြ႕ၾကပါလိမ့္မယ္။ KNU ဟာ ကတိတည္သူ မဟုတ္လို႕ အဲ့ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္ခြင့္ရမွာမဟုတ္ပါ။ အမွန္မွာ KNU က NCA ကို လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ EAOs summit လုပ္စရာရွိရင္ UNFC က ဦးစီးဖို႕ သေဘာတူခဲ့ၿပီသား ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ KNU ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ဟာ သိန္းစိန္နဲ႕ မအလတို႕နဲ႕ ေတြ႕ဆုံၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ UNFC နဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ၿပီး EAOs summit ကို ဦးစီးဖို႕ အတင္းအၾကပ္ ေနရာယူလာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး KNU စည္း႐ုံးေနတဲ့ အျခားအဖြဲ႕ငယ္ေတြလည္း ပန္ခမ္းထိပ္သီးအစည္းအေဝးမွာ ပါဝင္မယ္မထင္ပါ။ ပန္ခမ္းေဆြးေႏြးပြဲကို အင္အားႀကီးတိုင္းရင္းသားတပ္မေတာ္မ်ားကိုပဲ ေရြးၿပီး ဖိတ္ၾကားထားတဲ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲအေျခအေန၊ ေနာက္တက္လာမဲ့အစိုးရအေျခအေနကို ေဆြးေႏြးၾကမယ္လို႕ ေျပာေနေပမဲ့ ရွမ္းျပည္နဲ႕ ကခ်င္ျပည္မွာ လက္ရွိျဖစ္ပြားေနတဲ့ တုိက္ပြဲေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႕က ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အစိုးရရဲ႕ စစ္ေရးအရ ၿခိမ္္းေျခာက္ေနမႈကို စုေပါင္းကာကြယ္ဖို႕အတြက္လည္း အျမင္ခ်င္္းဖလွယ္ၾကမယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သိန္းစိန္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ ထိုးႏွက္ခ်က္၊ မအလရဲ႕ စစ္ေရးအရ ဖိႏွိပ္မႈ၊ KNU စတဲ့ အဖြဲ႕မ်ားရဲ႕ မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈမ်ားကို ႀကဳိတင္ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕ UNFC နဲ႕ အျခားအဖြဲ႕မ်ားဟာ ပန္ခမ္းေဆြးေႏြးပြဲမွာ စစ္ေရးမဟာမိတ္စာခ်ဳပ္တစ္ခု ခ်ဳပ္ဖို႕ လုိအပ္ေၾကာင္း မိမိ႐ႈျမင္ပါတယ္။ ဒီေဆြးေႏြးပြဲဟာ အခု အစိုးရလုပ္ေနတဲ့ JMC ေဆြးေႏြးပြဲထက္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဝင္စားျခင္းကို ခံေနၾကရပါတယ္။ JMC ကို ႏိုင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႕ ပါဝင္မႈ မရွိက သူတို႕ဘယ္လိုထိန္းၾကမလဲ၊ UPDJC ကိုလည္း သူတို႕ဘယ္လိုဖြဲ႕စည္းၾကမလဲ စိတ္ဝင္စားရမဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ပါ။ မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္ရမဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ Federal Union Army ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္အဂၤါရပ္နဲ႕ ညီညြတ္တဲ့ အစီအမံတစ္ခုကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႕ ႀကဳိးစားၾကပါလို႕ တုိက္တြန္းလိုပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကလည္း မေသခ်ာတဲ့အခ်ိန္၊ NCA ကလည္း မေသခ်ာတဲ့အခ်ိန္၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကလည္း တိုင္းရင္းသားတို႕ေဒသမွာ စစ္ေရးအႀကီးအက်ယ္တည္ေဆာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ FUA တပ္ေပါင္းစုတစ္ခုကို အသက္ဝင္လာေအာင္ လုပ္သင့္ၿပီလို႕ ယူဆမိပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားေတြမွာ စစ္ေရးမဟာမိတ္စာခ်ဳပ္တစ္ခု လုိအပ္ေနၿပီ

Read more »

Facebook တင္လုိ႔ ဖမ္းခံရသူႏွစ္ဦး လြႊတ္ေပးဖို႔ အေမရိကန္ ေတာင္းဆို

Sakhunna Ung with Sakhun Naung-http://burmese.voanews.com/content/calls-for-the-release-of-facebook-post-arrest/3010136.html

October 16 at 10:47am · 

ပက္ထရစ္ခြန္ဂ်ာလီႏွင့္ ေခ်ာစႏၵီထြန္းတို႔ကို မၾကာခင္က ဖမ္းဆီးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဝါရွင္တန္ဒီစီ၌ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ ပံုမွန္သတင္းစာ ႐ွင္းလင္းပြဲတြင္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန ေျပာခြင့္ရပုဂိၢဳလ္ ဂြၽန္ကာဘီ၏ ေျပာၾကားခ်က္............

"ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သူရသတၱိႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အမ်ိဳးသမီးဆုရွင္ ေမစပယ္ျဖဴရဲ႕ခင္ပြန္း ပက္ထရစ္ခြန္ဂ်ာလီကို ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာ တင္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ရဲကဖမ္းၿပီး ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ဆက္သြယ္ေရး ဥပေဒနဲ႔ တရားစြဲတဲ့အေၾကာင္း ၾကားရတဲ့အေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။

ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတင္တဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ပဲ ေခ်ာစႏၵီကိုလည္း အီလက္ထေရာနစ္ ဆက္သြယ္ေဆာင္႐ြက္ေရး ဥပေဒနဲ႔ အေရးယူထားတာကိုလည္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိထားပါတယ္။

လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈကို ကန္႔သတ္ဖို႔အတြက္ ဒီလိုဥပေဒေတြ သံုးတာဟာ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္ေန သလို အစိုးရက ေျပာထားတဲ့ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ျမွင့္တင္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကဝတ္နဲ႔လည္း ဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။

စစ္ဘက္နဲ႔ တျခားအစိုးရအဖြဲ႔အစည္းေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုျခင္း အပါအဝင္ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ တသားတည္း ပါဝင္ေနတာပါ။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို အျမန္ဆံုးနဲ႔ ျခြင္းခ်က္မ႐ွိ လႊတ္ေပးဖို႔ အာဏာပိုင္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။"

From remarks by U.S. State Department Spokesperson John Kirby regarding the recent arrests of Patrick Khum Jaa Lee and Chaw Sandi Tun at the October 15 Daily Press Briefing in Washington, DC.

“On Myanmar, we’re disappointed to hear reports that police have arrested and charged Patrick Khum Jaa Lee, the spouse of International Women of Courage Award recipient May Sabe Phyu, under the 2013 telecommunications law, reportedly in response to a Facebook post. We understand that charges have also been filed against Chaw Sandi Tun under the electronic transactions law, also reportedly in response to a Facebook post.

The use of such laws to restrict freedom of expression directly contradicts democratic principles and the government’s own stated commitment to promote political reform and respect human rights. Freedom of speech, including speech that discusses the military and other government institutions, is integral to a democratic society. And we call on authorities to release these individuals immediately and unconditionally.”

Read more »

To The Point: Aung San Suu Kyi On Upcoming Burma Elections

Read more »

မူလာ႐ွီးဒီ ေခ်ာင္း နဲ႔ လူမႈဘဝ Video click on link

မူလာ႐ွီးဒီ ေခ်ာင္း နဲ႔ လူမႈဘဝ..

Posted by Pung Yt on Tuesday, September 8, 2015

Read more »

ေဒါက္တာေနဇင္လတ္ကို ဒီလိုေခ်ပမယ္

 U Ravika's photo.

U Ravika with Tsaw Ra Tsaw and 85 others

1 hr · Aurora, CO · Edited · 

(စာဖတ္ပ်င္းရင္ ေက်ာ္သြားပါ)

ေဒါက္တာေနဇင္လတ္က အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးတယ္။ စစ္တပ္အသိုင္းအဝိုင္းက သေဘာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္တယ္။ သူ႕ေဆာင္ပါးမွာ -

(၁) အေမရိကန္က IS ကို အျပဳတ္တုိက္ႏိုင္ရက္သားနဲ႕ မတုိက္ဘဲ တမင္တကာ အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္၊ ရရုွားႏိုင္ငံက ဆီးရီးယားသမၼတအာဆတ္နဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီး ကက္စပီယံပင္လယ္ကေန ဒုံးပ်ံ(၂၆)စင္း ပစ္လႊတ္လုိက္ရာ အားလုံးက ပစ္မွတ္ကို ထိလို႕ IS ေတြက ဖိန္႕ဖိန္႕တုန္ ေၾကာက္ေနရၿပီ။ ရုရွားရဲ႕ ဒုံးနည္းပညာကို အေမရိကန္ကပါ ထိတ္လန္႕ခဲ့ရတယ္၊ အေမရိကန္ဒုံးေတြက အဖဂန္က ေဆး႐ုံးကို ပစ္မိရာ အရပ္သားေတြ ေသဆုံးရတယ္လို႕ သူက ေထာက္ျပပါတယ္။

(၂) သင္ခန္းစာယူဖို႕ ေထာက္ျပတဲ့ေနရာမွာ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြက ေရနံေၾကာင့္ အေမရိကန္လႊမ္းမိုးခံရတယ္၊ အေမရိကန္တို႕က စစ္ပြဲဖန္တီးၿပီး ႏိုင္ငံေတြကို ေႂကြမြေစတယ္၊ မြတ္စလင္ေတြ အထိနာၿပီး ခရစ္ယာန္ေတြ အက်ဳိးရွိေစတယ္၊ အခု အေမရိကန္က တ႐ုတ္ကို ထိန္းဖို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မ်က္စိက်ေနတယ္၊ သယံဇာတထြက္ရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဓိကပါတီႀကီး(၂)ခုက ဒါကို သတိထားရမယ္၊ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ မဲဆြယ္ပြဲေတြမွာ ေျပာတာထက္ ပိုနက္႐ႈိင္းတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အခ်ိန္မေရြး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားႏိုင္တယ္၊လို႕ ေကာက္ခ်က္ဆြဲသြားတယ္။

သူ႕ေဆာင္းပါးက ဖတ္လို႕ေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕လားရာအရပ္နဲ႕ ပတ္သက္သူေတြကို ၾကည့္ရင္ ဒီစကားေျပာတာ မဆန္းေပဘူး။ သူက ဦးေနဝင္းေမာင္ရဲ႕ E-grass က အက်ဳိးအျမတ္ကို ရယူၿပီး ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးပါတီရဲ႕ ကိုယ္ပြားအျဖစ္ အခု NDP ပါတီကို ထူေထာင္ထားတာပါ။ လက္ရွိျပည္ခိုင္ၿဖဳိးပါတီဥကၠ႒ဦးသိန္းစိန္နဲ႕ ကာခ်ဳပ္မအလတို႕ဟာ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို ထိန္္းထားႏိုင္ဖို႕ လုံ႕လျပဳေနတဲ့ အင္အားစုေတြပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဟန္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္လုပ္ေနတာကိုေတာင္ လက္မခံတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ခ်န္ထားရစ္သလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ ေျခကြၽံခ်င္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကိုလည္း ဒီႏွစ္ဦးက ရွင္ရက္နဲ႕ ေသေအာင္ လုပ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ နည္းနည္းေလး ေဆြးေႏြးၾကည့္ရေအာင္ပါ။

(၁) အေမရိကန္က အဖဂန္နဲ႕အီရတ္စစ္ပြဲတုန္းက ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ၿပီး တုိက္ခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္မွာ ေဒၚလာထရီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ အေႂကြးတင္ၿပီး တုိက္ခဲ့တာပါ။ တ႐ုတ္နဲ႕ ရုရွားကို အားကိုးလို႕ မရ႐ုံတင္မက အေမရိကန္က ဗုိလ္က်ခဲ့တယ္လိုး စြပ္စြဲမွေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ သူပုန္ေတြကို လက္နက္ခိုးေရာင္းမႈေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပြဲမွာ အေမရိကန္က ေရွ႕ကေန မသြားပါ။ အားလုံးကို ဖိတ္ေခၚၿပီးမွ လုပ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆုံးျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ ေႏွးေကြးေစပါတယ္။ ရုရွားက ဒုံးပ်ံအစင္း (၂၀)ေက်ာ္ ပစ္လုိက္႐ုံနဲ႕ ေနဇင္လတ္တို႕က အမႊမ္းတင္ေနပါတယ္။ တ႐ုတ္ဒုံးမပါတာကို မေထာက္ျပဘဲ အေမရိကန္ဒုံး ညံ့ပုံကို ေဖာ္က်ဴးသြားတယ္။ ညံ့မည့ံ သိရေအာင္ အခု ေနဇင္လတ္ရဲ႕ ေနအိမ္ကို မလြဲေအာင္ အေမရိကန္က ပစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႐ုရွားေတြက ေဂ်ာဂ်ီယာႏိုင္ငံကိုလည္း ဝင္ေရာက္သိမ္းပိုက္ခဲ့ဖူးတယ္၊ ယူကရိန္းႏိုင္ငံကိုလည္း ဝင္ေရာက္သိမ္းပုိက္ခဲ့သလို ျပည္တြင္းေရး႐ႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ေနတုန္းပါ။ အခုေနာက္ဆုံး ဂ်ပန္ပိုင္ ကူရိုင္းကြၽန္းစုေတြမွာ စစ္စခန္းတည္ေဆာက္ေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး လူမုိက္အာဆတ္ကိုလည္း ေထာက္ခံေနသူတစ္ဦးပါ။ အီရန္ကိုလည္း ေျမာက္ပင့္ၿပီး ဟစ္ဇဘိုလာသူပုန္ေတြနဲ႕လည္း ပတ္သက္ဖူးပါတယ္။ အခု ရုရွားႏိုင္ငံဆိုတာ ေနဇင္လတ္ေျပာသလို အင္အားႀကီးႏိုင္ငံ ျဖစ္လာဖို႕ ေဝးစြ၊ ႐ုရွားေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာက ပိတ္ဆို႕ထားလို႕ ရုရွားစီးပြားေရးဆိုတာ အသက္ယ့ဲယဲ့ကေလးသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒါကို အာ႐ုံလႊဲခ်င္လို႕ IS တိုက္ပဲြေတြမွာ အတင္းဝင္ေရာပါတယ္။ ေနဇင္လတ္မသိလို႕ အေမရိကန္ေတြပဲ ပစ္မွတ္လြဲတာမဟုတ္၊ ရုရွားေတြက တူရကီေလပိုင္နက္ကို ေျပာင္က်ဴးေက်ာ္ပါတယ္။

(၂) ေနဇင္လတ္ ေျပာတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို မယူခင္ နည္းနည္းေလး ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သယံဇာတကို ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႕ ဝယ္ယူေနတာက အေမရိကန္တို႕မဟုတ္ပါ။ ဂ်ပန္တို႕လည္း မဟုတ္ပါ။ ေနဇင္လတ္တို႕က အၿမဲတမ္း ေျပာပါတယ္။ ေက်ာက္ျဖဴစီမံကိန္း၊ ထားဝယ္စီမံကိန္းနဲ႕ သီလဝါစီမံကိန္း (၃)ခုနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဖြံ႕ၿဖဳိးေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုပါတယ္။ ဒီစီမံကိန္းေတြမွာ အေမရိကန္အက်ဳိးစီးပြားထက္ တ႐ုတ္အက်ဳိးစီးပြားေတြပဲ အခရာက်ပါတယ္။ တ႐ုတ္နဲ႕အတူ ထိုင္းနဲ႕ စင္ကာပူတို႕ကလည္း ေရွ႕ကေန ေျပးေနပါတယ္။ တ႐ုတ္ကို ထိန္းဖို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မ်က္စိက်ေနတယ္ဆိုတာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္ကပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လႊမ္းမိုးထားဆဲပါ။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ေတြမွာ တိုင္းရင္သားေတြနဲ႕ မွ်ေဝခံစားရမွာစိုးလို႕ တ႐ုတ္နဲ႕ ေပါင္းလိုက္၊ ထိုင္းနဲ႕ ေပါင္းလို႕ လုပ္စားေနတဲ့အစိုးရဟာ ေနဇင္လတ္တို႕အၾကံေပးလုပ္ခဲ့တဲ့ အစိုးရ ျဖစ္တယ္။ NLD ပါတီမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သတိေပးစရာရွိရင္ ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးပါတီကိုပဲ သတိေပးပါ။ ေနာက္တစ္ခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခ်ိန္မေရြး မီးဟုန္ဟုန္ေတာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ပါ။ အခုလည္း မီးဟုန္ဟုန္ေတာက္ေနပါတယ္ ေနဇင္လတ္။ အဲဒါကေတာ့ တ႐ုတ္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ဘူး။ အေမရိကန္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ဘူး။ အေျမာ္အျမင္မရွိတဲ့ ေနဇင္လတ္တို႕အစိုးရေၾကာင့္ပဲ။ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ကို ထိုးဖို႕ တိုင္းရင္းသားအားလုံးက အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ အစိုးရနဲ႕ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ထိုးခြင့္မျပဳဘဲ တုိက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ ကိုးကန္႕၊ တအာင္း၊ ရခိုင္တို႕ကို လက္မွတ္ထိုးခြင့္မျပဳျခင္းဟာ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြကို စစ္ပြဲေၾကာင့္ ေႂကြမြေစဖို႕ပဲ မဟုတ္လား။ NCA ကို လက္မွတ္ထိုးသြားတဲ့ အဖြဲ႕ (၈)ဖြဲ႕က ေတာင္းပန္ေနတာေတာင္ ကခ်င္နဲ႕ ရွမ္းေျမာက္ကို သြားသြားတုိက္ေနျခင္းမွာ တိုင္းရင္းသားတို႕ရဲ႕အက်ဳိးကို လိုလားတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္ပါလား။ ေနဇင္လတ္က အေမရိကန္ကို ေထာက္ျပသလို ျမန္မာ႕တပ္မေတာ္ကိုလည္း ေထာက္ျပႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိျပည္တြင္းစစ္ဟာ ကမၻာ႕သက္တမ္းအရွည္ၾကားဆုံး ရြာဦးက ဘိုးဘိုးႀကီးနတ္ေတာင္ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့တဲ့ စစ္ပြဲပါ။ ဒါကို လက္နက္ခ်ခိုင္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူဖို႕ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မီးဟုန္ဟုန္ေတာက္ေစရပါ့မယ္။ အဲဒါကို စိတ္ခ်ပါ။

ေနဇင္လတ္ကို ေနာက္ထပ္ေထာက္ျပစရာ (၂)ခ်က္ရွိေသးတယ္။ အရင္က တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ အပစ္ရပ္ထားတုန္းက အေမရိကန္နဲ႕အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားကို ပုတ္ခတ္တယ္။ NLD ပါတီဟာ ကိုလိုနီေတြရဲ႕ လက္ေဝခံေတြပါလို႕ စြတ္စြဲခဲ့တယ္။ သိန္းစိန္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ (၅)နွစ္မွာ NLD နဲ႕ အဆင္ေျပေနလို႕၊ အေမရိကန္နဲ႕လည္း အဆင္ေျပေနလို႕ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ တ႐ုတ္ကို ေပးစားၿပီး အေမရိကန္နဲ႕ ျပႆနာတက္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကုန္းေခ်ာပါတယ္။ ဒါကို ဦးေအာင္မင္းတို႕ သိပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္တုန္း ဂ်ပန္အစို္းရကို ဦးေအာင္မင္း ဘာေတြ ေျပာခဲ့လဲ ေနဇင္လတ္တို႕လို အတြင္းလူေတြ သိၾကမွာပါ။ အခုတစ္ခါ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ လိမ္နည္း ညစ္နည္းေတြကို သုံးၿပီး သိန္းစိန္ကိုပဲ သမၼတျပန္တင္ဖို႕ အရိပ္အေယာင္ကို ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒါကို အေမရိကန္တို႕ကလည္း ျမင္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း Global Witness အဖြဲ႕က စစ္တပ္၊ ခရိုနီ၊ ဦးပိုင္တို႕ရဲ႕ ဝိသမေလာဘေတြကို ဖြင့္ခ်ခဲ့တာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ အပစ္ရပ္ေရးကို မလိမ့္တပတ္လုပ္ရင္ ဝါရွင္တန္က ျမန္မာအစိုးရကို အေရးယူလာဖြယ္ရွိေၾကာင္း အခုကတည္းက ရိပ္မိေနလို႕ အေမရိကန္ကို ႀကဳိဆဲထားတာ မဟုတ္လား။

ဒုတိယအခ်က္ကို ေျပာမယ္။ အစိုးရအသုံးမက်ပုံကို ေျပာခ်င္တာပါ။ လက္ရွိစနစ္ကို လက္ခံလို႕ မရပုံကို ေျပာတာပါ။ သစ္ပင္ေတြ ခုတ္လို႕ သစ္ေတာေတြ ပ်က္သုဥ္းရတဲ့အခါ အခုအခါမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားမွာ ေရႀကီးေနပါတယ္။ သစ္ထုတ္လုပ္ေရးကေန ရတဲ့ ပုိက္ဆံေတြနဲ႕ ေနဇင္လတ္တို႕က မဲဆြယ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရႀကီးမႈေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူထုက မဲေပးဖို႕ မနည္း႐ုန္းကန္ေနရပါတယ္။ ဒါေတာင္ မမွတ္ေသးပါ။ သံလြင္ျမစ္ေရကို ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာင္းစားအုံးမယ္ဆိုပဲ။ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲကို ၈၈ ကီလိုမီတာရွိတဲ့ တူးေျမာင္းတစ္ခုကို ေဖာက္မွာ ျဖစ္တယ္။ ၿမဳိင္ႀကီးငူကတဆင့္ ထိုင္းကို တစ္စကၠန္႕ ကုဗမီတာ (၃၀၀၀)ႏႈန္းနဲ႕ ေရပို႕လႊတ္မွာ ျဖစ္တယ္။ ထိုင္းေတြအတြက္ လွ်ပ္စစ္မီးတို႕ ဘာတို႕ ရမယ္။ အခု အပစ္ရပ္ၾကမဲ့ KNU, DKBA နဲ႕ ေနဇင္လတ္တို႕အစိုးရက ေငြထုပ္ႀကီးကို ပုိက္ႏိုင္ၾကပါအုံးမယ္။ ဒီေငြေတြဟာ ဖားကန္႕ေက်ာက္စိမ္းနယ္ေျမမွာ ရရွိတဲ့ ေဒၚလာ(၃၁)ဘီလီယံလိုပဲ ႂကြက္တြင္းထဲကို ေရာက္ရွိသြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေငြေတြဟာ လက္ရွိအစိုးရ၊ လက္ရွိစနစ္နဲ႕ပဲ အာဏာရွင္တို႕က ျဖဳံထားလုိက္တာပါ။ ဒီေလာက္ပမာဏရွိတဲ့ ေငြတုိက္ႀကီးကို ဘယ္မွာထားထားသလဲ ဘယ္လႊတ္ေတာ္ကမွ မေမးရဲသလို ေနဇင္လတ္တို႕ကလည္း ႏႈတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ အာဏာရွင္တို႕ သုိက္တူးလို႕ ျပည္သူတို႕ဒုကၡေရာက္မွာကိုလည္း ေနဇင္လတ္တို႕ေထာက္ျပတာ မျမင္ဖူးပါ။

အစိုးရက သံလြင္ျမစ္ကို တူးေျမာင္းမေဖာက္ခင္ ေနဇင္လတ္တို႕အစိုးရကို ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ ေနဇင္လတ္တို႕က ေဒါက္တာဘြဲကို ရရွိထားသူပီပီ အျမင္ပိုက်ယ္ပါတယ္။ Aral Sea ကို ၾကားဖူးပါသလား။ ကမၻာမွာ စတုတၳအႀကီးဆုံး ေရခ်ဳိေသာက္ပင္လယ္ႀကီးပါ။ ကာဇက္စတန္ႏိုင္ငံနဲ႕ ဥဇဘက္ႏိုင္ငံ၊ တာဂ်စ္ကစၥတန္၊ တက္မႏၷစၥတန္၊ ကာဂ်စ္စတန္ႏိုင္ငံေတြကေန စီးလာတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းတို႕ရဲ႕ ေပါင္းစည္းရာ ပင္လယ္တစ္ခုပဲ။ အရင္ကဆို စတုရန္းမိုင္းေပါင္း ၂၆၃၀၀ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ကုန္းတြင္းပိတ္ပင္လယ္တစ္ခုပါ။ အခုဆိုရင္ စတုရန္းမိုင္ (၁၃၅၀)ပဲ က်န္ၿပီး ေရအနက္က ေပ(၃၀)ေတာင္ မရွိေတာ့ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲလို႕ ေမးရင္ စာဖတ္အားေကာင္းတဲ့ ေနဇင္လတ္တို႕က သိပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြက ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွာ ေနတုန္းက အာဏာရွင္စတာလင္က စစ္တပ္အတြက္ ဝါဂြမ္းလိုေနလို႕ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ၊ ေရကန္ေတြကေန တူးေျမာင္းေဖာက္ၿပီး ဝါးဂြမ္းစုိက္ခင္းေတြ လုပ္ခဲ့လို႕ပဲမဟုတ္လား။ အခု စတာလင္ ေရႊညာဏ္ေတာ္စူးရွလို႕ ပင္လယ္က ခမ္းေျခာက္ၿပီး ေဂဟစနစ္ ပ်က္သုဥ္းကာ ေရလုပ္ငန္းကို မွီခိုရတဲ့ ၿမဳိ႕ရြာေပါင္းမနည္း ပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။

အခု အစိုးရက သံလြင္ျမစ္ကို တူးေျမာင္းေဖာက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာင္းစားမယ္ဆိုရင္ ဘားအံၿမဳိ႕နဲ႕ ေမာ္လၿမဳိင္တို႕က ဘာျဖစ္သြားမလဲ ေနဇင္လတ္တို႕ စဥ္းစားဖူးပါသလား။ ဘားအံထက္ ေမာ္လၿမဳိင္က ပိုဒုကၡေရာက္မွာပါ။ အခု ေမာ္လၿမဳိင္နဲ႕ ဘီလူးကြၽန္းၾကားမွာ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ ရလုနီးပါး သဲေျမေတြ ေပၚေနပါတယ္။ ဒါကို ျမစ္ေခ်ာင္းထိန္းသိမ္္းေရးအဖြဲ႕ေတြက ဂ႐ုစုိက္ပါရဲ႕လား။ အဲဒါကို ဂ႐ုမစုိက္႐ုံမွ်မက အခု သံလြင္ျမစ္က ေရကို ေရာင္းစားၾကအုံးမယ္။ သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ ေရစီးေၾကာင္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္ရင္ မြန္ျပည္နယ္နဲ႕ ကရင္ျပည္နယ္တို႕က ဘာျဖစ္သြားမလဲ ေတြးေခၚရွင္ႀကီးေတြ ေတြးဖူးသလား။ စိတ္ေကာ ပူတတ္သလား။ အနည္းဆုံး ေရငန္ေတြက ဘားအံအထိ ေရာက္ႏိုင္တယ္၊ ႏုံးေျမေတြကလည္း ဘားအံအထိ တက္ႏိုင္တယ္၊ ေမာ္လၿမဳိင္ဆိုတာ သြားၿပီ။ ေျပာလုိက္ရင္လည္း ခင္ဗ်ားတို႕မွာ ရွိတဲ့ အလိုေတာ္ရိပညာရွင္ေတြနဲ႕ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလို႕ ေျပာၾကပါအုံးမယ္။ အခုေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႕ အသက္ရွင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕ မရွိတဲ့အခ်ိန္၊ က်ဳပ္တို႕မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္လာမလဲ ခန္႕မွန္းထားရမယ္။ စတာလင္ေခတ္က တူးေျမာင္းက ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ကမွ စၿပီး အစြမ္းျပလာသလို တကယ္လို႕ သံလြင္ျမစ္ကို တူးေျမာင္းေဖာက္ခဲ့ရင္လည္း ေနာင္အႏွစ္(၂၀)ေလာက္ဆို သတၲိျပပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကယ္ရင္ ေဆးမမီေတာ့ပါ။

ဒါေၾကာင့္ ေနဇင္လတ္ သတိေပးသလို ျပည္သူတို႕က အေမရိကန္ကိုလည္း သတိထားပါ့မယ္။ ေသြးစုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ကို ပိုၿပီးေတာ့ သတိထားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးကို သတိအထားဆုံးပဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ေရး၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရး၊ အဓြန္႕ရွည္စြာ တည္တံ့ေရးအတြက္ ခင္ဗ်ားတို႕ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႕ ႀကဳိးစားေနတာ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ ဆက္ရွိေနလို႕ မျဖစ္ဘူး။ ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးမွာ အာဏာၿမဲေနလို႕ မျဖစ္ဘူး။ စစ္တပ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ ရွိေနလို႕ မျဖစ္ဘူး။ ဒါပဲ။

Read more »

The quiet theft of Burma’s billions.

Khin Maungoo

· 

 

A report just released by Global Witness illuminates the staggering theft of billions of dollars worth of jade revenue by a nexus of military and business tycoons, and drug lords, that have long dominated Burma’s legal and illegal economies. The vast majority of Burmese jade goes to China, yet around 50 to 80 percent of this is smuggled illicitly over the border. In effect then, only around a third to a half of the entire revenue from jade, or $12.3 billion, ends up in state coffers—the remaining $20 billion or so is sold off illegally. Rather than contributing to public spending, it goes straight into the pockets of dominant figures in this nexus, and helps sustain their position as key power brokers in Burma.

The jade industry is referred to Global Witness as the “big state secret” in Burma, and for good reason. Several of the biggest companies in the trade are patronized by figures right at the top of the politico-economic hierarchy—former dictator Than Shwe, current Livestock Minister Ohn Myint, and drug lord and financier of the United Wa State Army, Wei Hsueh-Kang, to name but a few. Together their companies recorded hundreds of millions in official pre-tax sales in 2014, a figure that doesn’t include the greater revenue earned from unofficial sales.

Those who profit most from jade have something of a symbiotic relationship with the trade. For people like Ohn Myint, a former military commander-cum-politician, the wealth they have accrued has helped to buy a degree of power that ensures their continued access to the industry’s profits. The wealth-power relationship that underpins the economic hierarchy in Burma means that to lose this access to jade profit, possibly as a result of a more level economic playing field, could threaten their political preeminence and, ergo, future economic wealth. It is therefore in their strongest interests to ensure the industry maintains the veil that has allowed billions to be quietly siphoned out of the state budget, and hence why efforts to open it up to scrutiny will meet with heavy resistance.

The location of the most lucrative jade mines adds another sinister dimension to the industry. Billions of dollars of jade are mined each year from a site in Kachin State that is contested by both the government/military and the Kachin Independence Army (KIA). They have been fighting one another since 2011, when a 17-year ceasefire broke. A principle reason for the resumption of fighting rested on the destructive nature of the 17 years of “peacetime” experienced in Kachin State, during which the government (and Chinese companies) took control of much of the region’s natural resources, jade included, yet distributed virtually none of the revenue gained back to Kachin civilians.

Amid a push over the past two years by the government to broker another ceasefire, extraction of jade soared, with 2014 seeing the some of the highest output on record. One explanation is that those with vested interests in the industry knew that any ceasefire would result in stronger demands for revenue sharing by the Kachin, and therefore upped their operations to extract as much as possible before the competition widened. If true, this gives weight to theories that the conflict is highly profitable for those with stakes in jade—any ceasefire backed by the Kachin would have to have enshrined fairer revenue distribution, something that would have cut heavily into the interests of those currently in control of the mines. Hence there are powerful forces in the jade industry that have vested interests in keeping the conflict going, as do the lower-rung officers stationed in Kachin State to fight the KIA who extort significant amounts of money from the jade miners that pass through military checkpoints en route to markets in China.

Global Witness has questioned whether the siphoning off of jade revenue could be the “biggest natural resource heist in modern history”. The vast polarization that results from the disenfranchisement of millions civilians to benefit a small elite network will be largely unchanged by whatever limited shift towards civilian rule results from elections next month. Whoever moves into positions of influence after the vote will know that any real attempt to upend this hierarchy of power will invite the fiercest of resistance.

As the report notes, the estimated $31 billion gained from jade sales in 2014—both officially and unofficially—equates to around 48 percent of Burma’s official GDP. But only one percent of state spending is sourced from the mining sector—more comes from oil and gas, despite revenue from these paling in comparison to Global Witness’s estimations of jade revenue. This gives some indication of the inordinate amount of wealth being mined from Burma’s north that completely bypasses the public. Viewed against the backdrop of the World Bank’s independent assessment last year that 37.5 percent of the country lives in poverty, the figures show how significant the human cost of state-sanctioned corruption in Burma can be............

Read more »

The Great Jade Robbery

http://www.dvb.no/news/the-great-jade-robbery-burma-kachin-myanmar/58437#.VioyKuh9DSc.facebook

• By ANGUS WATSON
•  23 October 2015
•  Print
•  Email

Unchecked smuggling and endemic fraud gives the lie to modest official valuations of Burma’s multi-billion dollar annual jade trade, a new report by Global Witness claims.

Through information gathered over the course of a one-year investigation, the London-based resource economics watchdog has estimated 2014 trade in Burma’s most profitable natural resource to be worth US$31 billion [≈ Harvard University endowment in 2011]. That would be three times higher than the official figure of $12.3 billion [≈ cost of 1972 Hurricane Agnes] in jade sold to China, the destiny for almost all of Burma’s unearthed jade.

To put these astronomical figures into context, natural gas generated export revenues of $4.2 billion[≈ net worth of Richard Branson, business magnate, 2011] for Burma in 2014. Unlike the gas industry, which is afforded a degree of explicitness by the international gaze affixed to multinational corporations such as Shell and Total, Burma’s jade industry is unique in its opacity. And that is just how shadowy former junta profiteers, including former army chief Than Shwe, like it, Global Witness says.

Raw jade (PHOTO: Wikipedia)

The largest deposit of fine-quality jade in the world is found in a militarised dark spot in Burma’s northern Kachin State. War and peace has been dealt over the Hpakant region, where in the surrounding hills a vicious conflict between the Kachin Independence Army (KIA) and Burmese government forces continues into its fifth year. But half a decade of fighting has not seen a downturn in jade mining in the area, which sits just a stone’s throw from China, where demand for the “stone of heaven” has never been greater.

On the contrary, satellite imagery provided by Global Witness in its report titled Jade: Myanmar’s ‘Big State Secret’ details massive expansion in mining operations in the area over the past ten years. Operations have continued to intensify in the period since 2012, when vicious fighting in the Hpakant region escalated into the bloodiest chapter of an already one-year-old war between Naypyidaw and the KIA. Official jade figures detail a huge leap in profit revenues almost across the board between 2013 and 2014.

Insecurity and conflict in Burma’s north has effectively removed all scrutiny into what was an already murky industry. Naypyidaw and the Kachin rebels frequently invoke the fog of war to justify minimal oversight of resource extraction and cross-border trade into China. That makes the war in Burma’s north good for business; but who is profiting?

It has never been a secret that trade in jade is monopolised by the Burmese military.

The Tatmadaw owns and administers conglomerates Union of Myanmar Economic Holdings and Myanmar Economic Corporation. According to statistics produced by Global Witness, these two firms accounted for a joint total of more than $180 million in registered pre-tax sales in 2014. Companies owned by the families and connections of former junta strongmen Than Shwe, Ohn Myint and Maung Maung Thein tabled a combined total of more than $220 million [≈ Mitt Romney assets in 2011] in official 2014 pre-tax sales.

Throw these sales in with those registered by companies affiliated with the known regime cronies that run Burmese mega-businesses such as Asiaworld, KBZ and Htoo Group, and the valuation of$12 billion [≈ cost of 1972 Hurricane Agnes] in jade to China per year is quickly reached.

Licences to dig for Kachin jade are issued by the Ministry of Mines and the state-owned Myanmar Gems Enterprise. Global Witness argues that the state favours former junta strongmen and their princelings, notorious for hoarding resource wealth at the expense of one of the poorest populous in the Asian region.

“Previously unpublished government jade concession maps and company records shows that Than Shwe’s sons, Kyaing San Shwe and Htun Naing Shwe, control two companies called KyaingInternational and Myanmar Naing Group, which have obtained licences to six jade mines inHpakant. According to a senior Ministry of Mines official, mining concessions were handed to the Kyaing International firm “without any of the usual procedures being followed”, the report alleges.

Mandalay jade market. (PHOTO: Reuters)

But the on-the-books statistics belie the depth of the jade-rich Burmese kleptocracy. Global Witness believes that between 50-80 percent of all jade discovered by these crony-owned firms is undeclared and smuggled into China without the knowledge of the Burmese government. This is done to avoid heavy taxation at multiple stages from initial discovery to export.

Burmese government data on jade production in 2014 combined with estimates for the average price of each grade of jade based on sales at the 2014 Myanmar Gems Emporium indicates that $31 billion [≈ Harvard University endowment in 2011] worth of Burmese jade wound up in China last year, according to Global Witness.

An alternative calculation – based on the average price per kilogramme of jade imports as indicated by the Chinese government in 2014 combined with Burmese government production figures for the same year – produces a figure of $38 billion [≈ US oil/gas subsidies, 2011].

“This figure equates to nearly half of the entire country’s GDP, and over 46 times national spendingon health,” Global Witness reminds, also pointing out that the trade discrepancy wipes $6 billion [≈ Suez Canal annual receipts] from the government’s yearly tax income.

‘Hand pickers’ ferret through mounds of upturned earth for small pieces of jade overlooked by the industrial operations (From DVB documentary ‘Hpakant’s jade curse’)

Nowhere is the massive inequality wrought by the elite’s plundering of jade resources more stark then in the mining communities themselves. In Hpakant and surrounding areas, small-time miners known as ‘hand pickers’ ferret through mounds of upturned earth for small pieces of jade overlooked by the industrial operations. It is a task that often gets people killed, as the unstable piles of fresh earth often cave in on themselves.

Once a scene of thick jungle and intersecting paddy field, shantytowns have sprung up on land seized and quickly made to resemble the surface of Mars. Rampant drug addiction plagues communities completely unsupported by government services or infrastructure.

Poverty stretches out beyond the mining districts, in areas where a resource war has destroyed livelihoods and forced over 100,000 people [≈ population of Virgin Islands, nation] into displacementcamps.

“Myanmar’s jade business may be the biggest natural resource heist in modern history, said Global Witness analyst Juman Kubba.

“Many governments in countries emerging from conflict or tyranny try to defer the question of who will benefit from natural resources. This calculation is sometimes underpinned by vague notions of a grand bargain: the idea that former despots, rebels and military commanders can be sated with a super-size slice of the nation’s resources and will agree not to be ‘spoilers’.

“It rarely works out that way.”

*Editor: The Burmese government has not responded to DVB’s requests for comment on the Global Witness report.

WATCH: DVB documentary: ‘Hpakant’s jade curse’

Read more »