Kachin Duwa
|
Posted: 28 May 2013 10:41 PM PDT
ျမန္မာအစုိးရ
ဟာ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီ နဲ႔ နုိင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြကုိ အငန္းမရ
ဖိတ္ေခၚၿပီး အခ်ိန္တုိ အတြင္းမွာ စီးပြါးေရး အင္အား ျမင့္တက္လာေအာင္
လုပ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာ သတိထားမိပါတယ္။တဖက္မွာလဲ ႏုိင္ငံ့လူဦးေရး သန္း ၆၀ ရဲ႕ ရာခုိင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စာမတတ္၊ ေပမတတ္သူေတြကမ်ား၊ အေတြးအေခၚပုိင္းဆုိင္ရာ နိမ့္က်မႈေတြကလဲ ရွိေနတယ္။ ပုိဆုိးတာ အဲဒီ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိ အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္တဲ့ ျပႆနာရွိေနပါတယ္။ လယ္ယာေျမသိမ္းမႈေတြဟာ ေနရာတကာ မွာ အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။
လက္တေလာ ျဖစ္ေနတာက ဒုကၡသည္ေတြမ်ားလာတဲ့ ျပႆနာပါ။ အဲဒီ ျပႆနာဟာ ေတြကုိ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေစတယ္။ တဖက္မွာ အလုပ္လက္မဲ့ဘ၀ တုိးပြါးေစတယ္။ လူတုိင္း လူတုိင္းဟာ စက္ရုံအလုပ္ရုံ အလုပ္သမား မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္ နဲ႔ ကုိယ့္ေဒသမွာ လြတ္လပ္စြာ စီးပြါးရွာႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးမွာလဲ ေနျပည္ေတာ္အစုိးရ ကပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေတာ့ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ အလွန္းေ၀းတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္လို၊ ခ်င္းျပည္နယ္လုိ ေနရာက နယ္စပ္ေနျပည္သူေတြဟာ တရား၀င္ ေရာင္း၀ယ္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ေ၀းသြားေစပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္၊ ျပည္နယ္အဆင့္က အဲဒီ ကုိယ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ နယ္စပ္မွာ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကုိ လြတ္လပ္စြာ စီမံပုိင္ခြင့္ မရွိေသးသ၍ တုိင္းရင္းသား ျပည္နယ္သားေတြအတြက္ ထြက္လမ္းမရွိပါဘူး။
ေနာက္တခုက ပညာအရည္အခ်င္း ေတြပါ။ ထိေရာက္တဲ့ ပညာေရး အေျခခံ မရွိပဲ၊ ႏုိင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြ လက္ထဲ လုပ္ငန္းအားလုံး အပ္လုိက္ျခင္းဟာ တတုိင္းျပည္လုံးကုိ သူမ်ားလက္ထဲ တရား၀င္ ေၾကးကၽြန္ ျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းပုိ႔ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကမာၻမွာ ပညာေရးအဆင့္အတန္း ျမင့္မားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြက ပညာေရးအဆင့္အတန္း မမီ တဲ့ ႏုိင္ငံေတြကုိ ခုိင္းစားေနတာ အားလုံး အသိျဖစ္ပါတယ္။
ရလဒ္အေနနဲ႔ ေခတ္မီျခင္း ဆုိတဲ့ အသြင္အျပင္ ေတာ့ ရလာမယ္ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲျခင္းဆုိတဲ့ ဘ၀ ကေန ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္လမ္း မျမင္ပါ။ အဲဒါကုိ ပညာရွင္ေတြက ေခတ္မီတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ား (Modern Poverty) ဆုိသတဲ့။ ေခတ္မီတယ္ ဆုိတာ ေနာက္ဆုံးေပၚ ဖုန္းေတြ၊ အုိင္တီပစၥည္းေတြ၊ ပရိေဘာဂ ေတြေတာ့ ကုိင္ႏုိင္ပါရဲ႕၊ သူတုိ႔မွာ ကုိယ္ပုိင္ အားလပ္ခ်ိန္မရွိ၊ က်န္းမာေရး အာမခံခ်က္မရွိ၊ စုေငြ မရွိ၊ တသက္တာလုံး သူမ်ား အလုပ္သမား ေတြပါ။ အေျခခံ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြအတြက္ အသျပာ ေနာက္လုိက္ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ အမ်ားပုိင္း ျဖစ္ေနရင္ အဲဒီ ႏုိင္ငံလဲ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံပါပဲ။ ေခတ္ေတာ့ မီပါရဲ႕ သုိ႔ေသာ္ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံ ေပါ့။ သူမ်ားကုိ အမွီသဟဲ ျပဳေနရ တဲ့ ဘ၀ ေတြမ်ားလာရင္ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ပုံရိပ္ မေကာင္းပါဘူး။
အဲဒီလုိ ဘ၀ကေန လြတ္ထြက္ေစခ်င္ရင္... ျပည္သူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ကုိ အေလးထားရပါမယ္။ စစ္ေရးထက္ ပညာေရးမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံရမယ္။ က်န္းမာေရးမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံရမယ္။ အဲဒါမွ ႏုိင္ငံသားတုိင္း က်န္းမာၿပီး ပညာရည္ျမင့္လာေတာ့မွ ခုိင္မာၿပီး စီးပြါးေရး အရွိန္အဟုန္ျမင့္တဲ့ ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာမွာပါ။ ဥပမာ တရုတ္ ႏုိင္ငံကုိ ၾကည့္ပါ။ ပညာေရး နဲ႔ က်န္းမာေရးမွာ သူတုိ႔ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္ေရးကုိ အရွိန္သတ္ ႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဟာ အေျဖပါပဲ။
