a photo.Face book
============================
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရ
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္ လိုသည့္အေၾကာင္း မရဲတရဲ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးလာၾကတာ ျမင္ရသည္။ ေကာင္းပါေပ့ .. ေကာင္းပါေပ့။ Something is better than nothing ဟုပင္ ဆိုၾကတာကိုး။
က်ေနာ္ကေတာ့ အေရးတႀကီး ျပင္ဆင္စရာအခ်က္ တစ္ခ်က္ကို သတိထားမိသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ခ်က္တြင္ စစ္ေရးအျမင္ရွိသူျဖစ္ရမည္ ဟူေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိသမၼတႀကီးကို ၾကည့္ပါ။
ကခ်င္ေတြကို ထိုးစစ္မဆင္ရန္ အမိန္႔ေပးသည့္အခါ (အဲ ဟုတ္ပါဘူး) ညႊန္ၾကားသည့္အခါ တပ္မေတာ္က နယ္ေျမစိုးမိုးေရး ေျပာင္းလုပ္သည္။ ထိုးစစ္ဆင္ျခင္းမရွိဟု သမၼတက သတင္းထုတ္ျပန္သည့္အခ်ိန္ ေကအိုင္ေအ ေျခကုတ္စခန္း(၃)ခုေလာက္ကို သိမ္းထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ထိုးစစ္ဆင္ေသာ္လဲ ေလယာဥ္မသံုးပါဟု သမၼတေျပာသည့္အခါ တပ္မေတာ္၏ ေလေၾကာင္းထိုးစစ္ ရုပ္သံသတင္းကို ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနမ်ားက ထုတ္လႊင့္ျပသေနသည္။ အသံုးျပဳပါေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းအတြက္သာ သံုးရျခင္းျဖစ္သည္ဟု သမၼတက ေျပာစဥ္၊ တပ္မေတာ္၏ တုိက္ခိုက္ေရးရဟတ္ယာဥ္တစ္စီးကို
ေတာ္ရံုတန္ရံု စစ္ေရးအျမင္ရွိရံုမက တပ္မေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသူ လက္ရွိသမၼတႀကီး၏ အမိန္႔ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားသည္ပင္ တပ္မေတာ္၏ အမိန္႔နာခံမႈဆိုတာႀကီးကို မမီမကမ္းျဖစ္ေနသည္ျဖစ္ရာ စစ္ေရးအျမင္ မရွိသူတစ္ဦးသာ သမၼတျဖစ္လာပါက၊ သမၼတႏွင့္ တပ္မေတာ္အၾကား ရင္ၾကားေကာ၊ ဖင္ၾကားပါေစ့ႏိုင္မည္ မထင္ပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္မည္ဆိုပါက သမၼတ၏ အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ခ်က္တြင္ “သမၼတသည္ စစ္ေရးအျမင္ရွိရမည္” ဟူေသာအခ်က္အစား “သမၼတသည္ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ရမည္” သို႔မဟုတ္ “တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတျဖစ္ရမည္” ဟု ျပင္ဆင္သင့္ေၾကာင္း ႏွက္ေၾကာင္းေပးလိုက္ရပါသည္။
ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ၿငိမ္းခ်မ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ၾကတာ အားရစရာ ေကာင္းလွသည္။
သို႔ေသာ္ အစိုးရက ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟု ေျပာၿပီး၊ ေကအုိင္အိုက စစ္မွန္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟု ေျပာသည္။
အစိုးရ၏ သေဘာကေတာ့ စစ္မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ အတုပင္ျဖစ္ေစ၊ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ ေကာက္က်စ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းသြားရမည္ဟု ဆိုလိုပံုေပၚသည္။ တစ္နည္းေျပာရေသာ္ ေသနတ္ခ်ိန္ထားၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္မည္၊ အဆင္မေျပပါက စစ္ေရးအရ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းပစ္လိုက္မည္ ဆိုသည့္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာစိုင္းေမာက္ခမ္းက ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရ ရေအာင္ ယူမည္ဟု ႀကံဳး၀ါးထားပါ၏။ ဘူးလက္ျမင့္ေဆြကလဲ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဒီအတိုင္း ေျပာထားသည္။
ျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္ႏို္င္သည္။ ေျမာက္ကိုးရီးယား၏ အႏုျမဴထိပ္ဖူးႀကီးကို ေနျပည္ေတာ္တြင္ လာေဖာက္ခြဲလိုက္ပါက ဒင္းတို႔တစ္သိုက္လံုး ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းသြားႏိုင္ေခ် ရွိသည္။
မင္းတို႔ရဲ့ ျပည္ေထာင္စု
တိုင္းရင္းသားမ်ားက ျပည္ေထာင္စုကို ဒီလို၊ ဒီလိုတည္ေဆာက္မည္ဟု ေျပာသည္။ ျပည္မက ဟိုလို၊ ဟိုလို တည္ေဆာက္မွ ျပည္ေထာင္စုဟု ေျပာသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးက ျပည္ေထာင္စုအေၾကာင္းေျပာေနပါလ်က
လက္ရွိျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ၾကည့္ရတာ ဗမာအန႔ံအသက္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။ က်န္တဲ့ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ့ အရိပ္အေယာင္ ဘာမွ မေတြ႔ရ။ ဗမာတို႔ရဲ့ႏိုင္ငံမွာ က်န္တိုင္းရင္းသားမ်ား လာေရာက္ေနထုိင္ေနသလို ခံစားေနရတာ မဆန္းပါ။ ေနျပည္ေတာ္ဟုေခၚေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးမွ ဗမာမင္းမ်ား၏ လႊတ္ေတာ္သဖြယ္ နန္းျပသာဒ္ေဆာင္မ်ားတြင္ လႊတ္ေတာ္တက္ရသည္။ ေရွးဗမာမင္းမ်ား၏ အေဆာင္အေယာင္ က်ိဳင္းဆိုတာႀကီးကို ထမ္းၿပီး ဗမာတိုက္ပံုႏွင့္လူ ၀င္လာလ်င္ မတ္တပ္ရပ္ေပးၾကရသည္။ “မွန္ပါ့ ဘုရား” မထူးရသည္ပင္ ကံေကာင္းလွၿပီ။
မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က မဟာဗမာ၀ါဒစြဲကုိင္ၿပီး၊ ဗမာယဥ္ေက်းမႈမ်ားျဖင့္ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ထားပါလ်က္ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ခ်င္ေသးသည္။ ဒီျပည္ေထာင္စုထဲမွာ တုိင္းရင္းသားတို႔ႏွင့္ ဆိုင္တာ ဘာမွ မေတြ႔ရ။ ဗမာႏွင့္ တျခားတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရး အခြင့္အေရးကလဲ မိုးႏွင့္ေျမလို႔ ကြာသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ မင္းတို႔ရဲ့ျပည္ေထာင္စုဟု သတ္မွတ္ထားသည္မွာ မဆန္းေတာ့ေခ်။
ဒို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး
(၁) တစ္ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး
(၂) တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈ မခိုင္မာေရး
(၃) တပ္ခ်ဳပ္အာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး
ေျမြေျမြခ်င္း ေျချမင္
တုိင္းရင္းသားေဒသဆီ ဗမာတပ္ေတြ ေရာက္လာသည္မွာ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဗမာတပ္ေရာက္လ်င္ မၾကာခင္ ဗမာရပ္ကြက္၊ ဗမာရြာျဖစ္လာသည္။ သူတို႔ဇာတိဆီ ဘယ္ေတာ့မွ မျပန္ေတာ့။ ေရာက္သည့္ေနရာမွာ အေျခခ်သည္။ ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္သည္။ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသူ၊ တုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ညားသည္။ ကေလးရေတာ့ ကျပားေလးေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဘာလူမ်ိဳးလို႔ ေျပာရမည္မွန္း မသိၾကေတာ့။ ဗမာစကားေျပာ၊ ဗမာယဥ္ေက်းမႈထဲမွာေနၿပီး ဗမာျဖစ္ကုန္သည္။ မွတ္ပံုတင္မွာ ရွမ္း-ဗမာ၊ ဗမာ-မြန္၊ ကခ်င္-ဗမာေရးထားေပမဲ့ ဘယ္ဘက္ကမွ လိုလိုခ်င္ခ်င္ မရွိ ျဖစ္တတ္သည္။
ေသခ်ာသည္မွာ ဤျပည္နယ္၏ မွတ္ပံုတင္ကိုင္ထားသည္မို႔ ဤေဒသမွာ မဲေပးႏိုင္သည္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က တိုင္းရင္းသားေသြး နည္းေနၿပီမို႔ ကိုယ္မ၀င္ဆံ့သည့္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားကို မဲေပးမည္ေလာ။ ဖူးဖူးမႈတ္ပါတီကို မဲေပးမည္ေလာ။
ဒီလို ျဖစ္ေနတာ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ၿပီ။ အရင္က ဗမာမရွိသည့္ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ယခု ဗမာရပ္ကြက္လိုက္ရွိသည္။ ဗမာအမ်ားစုေနထိုင္ရာ ေဒသေတြမွာ ဤသို႔ တုိင္းရင္းသားမ်ား အုပ္စုလိုက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်ေနထိုင္သည္ဆို
(ရန္ကုန္လို ေဒသဆီ ေရႊ႔႔ေျပာင္းလာၾကတာေတာ့ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဒါက ဗမာေဒသဟု ေျပာဖို႔ ခက္သည္။ မြန္ေတြဆီက ဗမာမင္းမ်ား လုယက္သိမ္းပိုက္ထားတာသာ ျဖစ္သည္။ မြန္၊ ရခိုင္၊ ကရင္၊ ဗမာ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကသည္မို႔ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမစစ္စစ္ ျဖစ္ထုိက္သည့္ ေဒသသာျဖစ္သည္။ )
ဗမာလူမ်ိဳးမ်ား တိုင္းရင္းသားေဒသဆီ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သလို၊ အေရွ႕ဆီက တရုတ္ႏွင့္ အေနာက္ဆီက ဘဂၤလီတို႔ကလဲ တေရြ႕ေရြ႕ စိမ့္၀င္လာၾကၿပီ။ ဗမာေတြ နယ္ခ်ဲ႕သလို၊ သိသိသာသာ စစ္တပ္လိုက္ (လက္နက္ကိုင္ၿပီး) ၀င္လာျခင္း မဟုတ္ေသး၊ ေဒသခံေတြကို ေသနတ္ျပၿပီး ၿခိမ္ေျခာက္၊ အနုိင္က်င့္၊ မုဒိမ္းက်င့္တာမ်ိဳး မလုပ္ေသး၊ သို႔ေသာ္ တစိမ့္စိမ့္ ျငင္သာစြာ ၀င္လာသည္ကိုပင္ ဖင္ၿပဲေအာင္ ေအာ္ေနၾကၿပီ။ ေျမြေျမြခ်င္း ေျချမင္ေနၾကသည္။ ဘဂၤလီေတြ မဲေပးခြင့္ရသြားမွာ၊ တရုတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀င္ထိုင္မွာ ေၾကာက္ေနၾကၿပီ။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိမ့္၀င္၀ါးမ်ိဳခံခဲ့ရသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို နည္းနည္းေတာ့ အားနာသင့္သည္ဟု ထင္သည္။
၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္
ျမန္မာႏို္င္ငံသားမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္ ၀ုတ္ႏို္င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ အခ်ိန္အေပါဆံုး၊ အလုပ္လက္မဲ့အမ်ားဆံုး၊ ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာသာ ေလေပါၿပီး လက္ေတြ႕ မလုပ္ဆံုးႏိုင္ငံအျဖစ္ ၿပိဳင္ပြဲ ျပဳလုပ္ပါက၊ ဤသို႔ဤႏွယ္ ၀ုတ္ၾကပံုျဖင့္သာဆိုလ်င္ ေသခ်ာေပါက္ ဗိုလ္စြဲႏိုင္သည္။
၀ုတ္တာက ကိစၥမရွိ၊ သူမ်ား ၀ုတ္လို႔သာ လိုက္၀ုတ္၊ အေမာင္ ေတာင္မွန္း၊ ေျမာက္မွန္းမသိတာမ်ိဳး ျဖစ္မွာေတာ့ စိုးရိမ္ေပးပါ၏။
နာမည္ႀကီးခ်င္သည္
သေရာ္ခ်င္လို႔ သေရာ္စာေရးပါသည္။
သို႔ေသာ္ သေရာ္စာေရးသူခ်င္း အတူတူ၊ တစ္မူးပိုရွဴသည္ကိုေတာ့ သိပ္ၾကည့္မရ။
ဘိန္းစားခ်င္းအတူတူ ေဒါက္တာဆိတ္ဖြားကေတာ့ နာမည္ႀကီးသြားၿပီ။ က်ေနာ္သည္လည္း သူ႔လို နာမည္ႀကီးခ်င္လွသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္မည္သူျဖစ္ေၾကာင္းကို ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးေပးပါရန္ လႊတ္ေတာ္အား တိုက္တြန္းလိုက္ရေပ၏။
သေဗၺသတၱာ ကမၼတကာ။
်
~ ေမာင္ေရခဲ ~
