ျမန္မာျပည္ေျပာင္းလဲ ေနၿပီ၊ ဒီမုိကေရစီ ရၿပီ ဆုိၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ လူေတြလဲ တပုံႀကီးပါ။ တကယ္ေတာ့ မေျပာင္းလဲေသးပါဘူး။ လူပဲ ေျပာင္းတာ၊ မူမေျပာင္းေသးဘူး။ ဗဟုိက ဗဟုိ စနစ္ပါပဲ။
အာဏာရွင္ ဆုိတာ ဗဟုိအဆင့္ (အျမင့္ဆုံးအဆင့္) ကေန အာဏာကုိ စုပ္ကုိင္ထားတဲ့ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ (သုိ႔) လူတစ္စု (သုိ႔) လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိး ကုိ ေခၚပါတယ္။
ေတာင္ အာဖရိက ႏုိင္ငံမွာ လူျဖဴ မ်ားက လူမည္းမ်ားကုိ ဖိႏွိပ္ဖုိ႔ အတင္းအဓမၼ ျပဠာန္းထားတဲ့ Apartheid ဥပေဒ နဲ႔ ခဲြျခားဆက္ဆံခဲ့တာကုိ လူမည္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒြတ္စ္မြန္ တူးတူး နဲ႔ နယ္လ္ဆန္မဲန္ေဒးလား တုိ႔က တြန္းလွန္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လူျဖဴမ်ားကေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ၊ သမၼတေတြ၊ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ နဲ႔ တကယ္ကုိ ဒီမုိကေရစီ က်က် အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့တာပါ။
အခုျမန္မာ ျပည္မွာလဲ ဒီမုိကေရစီ တဲ့။
ဗဟုိအစုိးရက ရွိရွိသမွ် အာဏာ အားလုံးကုိ သိမ္းက်ဳံးယူၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကုိ ဒီမုိကေရစီ လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရမလား။
တုိင္းေဒသႀကီး နဲ႔ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အဆင့္ေတြက ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနရတယ္။ လမ္းတံတား ဖြင့္ပဲြကလြဲၿပီး ဘာမွ အလုပ္မရွိ။ စည္ပင္သာယာ အလုပ္ကုိ ႏုိင္ငံေရး အလုပ္အျဖစ္နဲ႔ မွတ္ေနၾကတယ္။ မမွတ္လုိ႔လဲ မရ၊ ဘာဆုိ ဘာမွ လုပ္ပုိင္ခြင့္မွ မရွိတာ။ ကုိယ့္ျပည္နယ္၊ ကုိယ့္တုိင္းေဒသ မွာ လူသတ္ပဲြက်င္းပ ေနတာေတာင္ ဗဟုိအစုိးရ ၀န္ႀကီးဌာန က အမိန္႔မခ်လုိ႔ ငုတ္တုတ္ၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ။
မလုပ္ မရႈပ္ မျပဳတ္ မူအတုိင္း ကုိယ့္ေနရာ မေပ်ာက္ဖုိ႔ အေရးပဲ ခရုစုိက္ေနရတယ္။ အဲဒါကုိ အာဏာရွင္ေခတ္ လို႔ေခၚပါတယ္။
ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ အာဏာရွင္ ဆုိတာ အာဏာကုိ ဗဟုိက ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့ စနစ္ပါ။ အခုလဲ ဗဟုိအစုိးရ ဟာ အၾကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္ ပါ။
By: Duwa Kachin
