မြန္တို႕၏ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားသည္ ပ်ဴဝါဒီမ်ား၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေအာက္တြင္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္လ်က္ရွိပါသည္။ အႏၲရာယ္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ေအာက္ျမန္မာျပည္ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမရွိ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ားသည္ မြန္သုေတသနအရာရွိမ်ား၏ လက္ထဲ၌ ရွိေနရန္ လိုအပ္ပါေၾကာင္း မြန္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ေတာင္းဆိုသင့္ၾကၿပီဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။
ပုသိမ္(၃၂)ၿမဳိ႕တြင္ တစ္ၿမဳိ႕အပါအဝင္ ျဖစ္ဟန္ရွိသည့္ ေနရာတြင္ ေရွးေဟာင္းေစတီပ်က္တစ္ဆူကို ဖူးေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။ ပုသိမ္ၿမဳိ႕ကို ပသီၿမဳိ႕ဟု ေရးသူမ်ား ရွိရာ မြတ္စလင္ၿမဳိ႕တစ္ၿမဳိ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကံၾကပါသည္။ အလြန္မွားယြင္းပါသည္။ မြန္အမည္ ဖာသီကို ပသီဟု ျမန္မာတို႕အေရးမွားရာမွ ဇာတ္လမ္းက စတင္ပါသည္။ မြန္အမည္ ဖာသီဆိုသည္မွာ သိမ္ေက်ာင္းဘက္ဟု အဓိပၸါယ္ရွိပါသည္။ မြန္အမည္မ်ားကို ျမန္မာအေတြးျဖင့္ မေရး၊ မေျပာၾကဖို႕ လိုပါသည္။
အလားတူစြာ ပုဂံမတုိင္မီ တည္ရွိခဲ့ေသာ သမိုင္းေခတ္မ်ားကို သတ္မွတ္ရာ၌ ပ်ဴေခတ္တစ္ခုတည္းကိုသာ ျမန္မာအစိုးရတို႕က အသုံးျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ အမွန္တြင္ ေအာက္ျမန္မာျပည္အတြက္ သုဝဏၰဘူမိေခတ္တစ္ခုကို သတ္မွတ္ေပးရန္ လုိအပ္ပါသည္။ သတ္မွတ္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့၍သာ ယခုအခါ၌ မြန္ေလာ၊ ပ်ဴေလာ ေရာကုန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ ရာမညတိုင္းကို ရည္ၫြန္္းရာ၌ လက္ရွိမြန္ျပည္နယ္ကိုသာ မေဖာ္ျပသင့္ေၾကာင္းလည္း ခံစားမိပါသည္။ ရာမညတုိင္း မြန္ပိုင္း(၃)ရပ္ဟု သမိုင္းမွာ အထင္အရွား ပါရွိၿပီျဖစ္ပါသည္။
ျပည္ေထာင္စုသမိုင္းတစ္ရပ္ မေပ်ာက္ပ်က္ေစေရးအတြက္ မြန္ျပည္နယ္အသံလို စစ္တပ္စာမ်က္ႏွာေတြက ဦးေဆာင္၍ ပါဝင္ေတာင္းဆိုသင့္ေၾကာင္း ယုံၾကည္မိပါသည္။
