ဧရာဝတီ ျမစ္ေဘးမွာ ေဒသခံမ်ား လက္ယက္က်င္း ေရႊက်င္တာက ဟိုးေရွးေရွးကတည္းကပါ ျမစ္ေရ ခဏတျဖဳတ္ေႏွာက္တာပဲရွိတယ္ ေနာက္မနက္ျပန္ၾကည္တာပဲ။
ငယ္ငယ္တုန္းက ျမစ္ေရကိုခပ္ေသာက္ၾကတယ္။ ေႏြရာသီ ဆိုရင္ ဧရာဝတီျမစ္ေရဟာ အေကာင္းဆုံး ေသာက္ေရျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေအးျမျမ နဲ႔ ေသာက္ေကာင္းလို႔ လူႀကီးေတြက တကူးတက သြားခပ္ခိုင္းေလ့ရွိတယ္။ ဧရာဝတီ ျမစ္ေပၚမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ ေရကူးတတ္ခဲ့တယ္။
ဧရာဝတီျမစ္ လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားတာက ၁၉၉၅ ေနာက္ပိုင္း တ႐ုတ္ျပည္မက တ႐ုတ္လုပ္သား အမ်ားအျပား ဧရာဝတီျမစ္ဖ်ား ေပၚ ေရာက္လာကတည္းကပါ။
(၁) ေရႊေဖါင္အႀကီးစား မ်ား ေထာင္ခ်ီ ေရာက္လာျခင္း
(၂) ေရအားလွ်ပ္စစ္ လုပ္သားမ်ား ေထာင္ခ်ီ ဝင္လာျခင္း (ခ်ီေဖြ နဲ႔ ျမစ္ဆုံ)
(၂) ေရအားလွ်ပ္စစ္ လုပ္သားမ်ား ေထာင္ခ်ီ ဝင္လာျခင္း (ခ်ီေဖြ နဲ႔ ျမစ္ဆုံ)
တ႐ုတ္လုပ္သားေတြဟာ အမိုက္စြန္႔ပစ္တဲ့ ေနရာမွာ စည္းကမ္းမရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီး ပလားစတိတ္ နဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ ready made အသားအေသာက္ အသုံးအမ်ားဆုံးျဖစ္တယ္။
မႏွစ္က တစ္ေခါက္ ကေလးေတြနဲ႔ ျမစ္ေရသြားခ်ိဳးမယ္ဆိုၿပီး ဆင္းၾကည့္တာ ျမစ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္မွာ ပလားစတိတ္၊ လူသုံးကုန္ပစၥည္းနဲ႔ အဝတ္အစားအပိုင္းအစ အမိုက္ေတြ အင္မတန္ မ်ားေနတာ ေတြ႕ၿပီးကတည္းက ေနာက္ပိုင္း မသြားေတာ့ဘူး။ အခု ျမစ္ကမ္းေဘးမွာေနတဲ့ က်ေနာ့ကေလးေတြ ေရမကူးတတ္ေတာ့ဘူး။
ဒါက ျမစ္ဆုံဆည္ စီမံကိန္း အစပိုင္းပဲရွိေသးတာပါ။ ေမခ မွာ ဆည္ အနည္းဆုံး ငါးခု၊ မလိခ ဖက္မွာ အနည္းဆုံးဆည္ ၂ ခု ေဆာက္မယ္ ဆိုတာ ကနဦး စီမံကိန္း ျဖစ္ၿပီး ျမစ္ဆုံမွာ လုပ္ေနတဲ့ ဆည္ ႀကီး မလုပ္ျဖစ္ရင္ ေမခ နဲ႔ မလိခ ဖက္မွာ ထပ္တိုး ေဆာက္မယ္ လို႔ သိရပါတယ္။ ဆည္အားလုံးၿပီးစီးေအာင္ ေဆာက္မယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ တ႐ုတ္လုပ္သား အနည္းဆုံး ေလးေသာင္းေက်ာ္ရဲ႕ အမိုက္တ႐ိုက္ေတြကို ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚထိ ခံယူရမွာပါ။ ၾကာခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀ ႏွစ္ၾကာမွာျဖစ္တယ္။
တ႐ုတ္လုပ္သား ၁/၃ ကေတာ့ အိမ္ျပန္မယ္ ဆိုတာ မေသခ်ာပါဘူး။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေဒသခံျဖစ္သြားမွာပါ။
ေဂဟ စနစ္ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာေတြ၊ social impacts ဆိုတာေတြ က်ေနာ္ မတြက္တတ္ဘူး၊ အခုလက္ရွိ ျမင္ေနရတဲ့ အရာကို သက္ေသခံျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
သက္ဆိုင္သူမ်ား စဥ္းစား ဖို႔ နဲ႔ ဆင္ျခင္ဖို႔ တင္ျပျခင္းပါ။
