news from- http://fine-leaves.blogspot.com

ကိုယ့္ကြင္းကိုယ္ပုိင္ပါ့မလား
by ရြက္မြန္
လ
တ္တေလာ ကိုးကန္႔ေဒသတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရႏွင့္ ကိုးကန္႔တပ္တို႔၏ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ေသာင္း ဂဏန္း တရုတ္ျပည္ဖက္သို႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုျဖစ္စဥ္အေပၚတြင္ မတူကြဲျပားေသာ သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ေကာက္ခ်က္မ်ားလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။

၁။ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔သည္လည္း တရုတ္ႏြယ္ဖြားမ်ားျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ တရုတ္အစိုးရမွ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား ထိုကိစၥ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွ႔၌ဖိအား ေပးမည္ေလာ။

၂။ ထိုတုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ တရုတ္အစိုးရႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသတြင္ တစံုတရာ ႏုိင္ငံေရးတင္းမာမႈ ျဖစ္ႏုိင္သည္ကို သိေသာ္ လည္း (နအဖ) စစ္အစိုးရဖက္မွ တမင္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။

၃။ ကိုးကန္႔တပ္မ်ားသည္ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္အျဖစ္အသြင္ ေျပာင္းမည္ကို လက္မခံေသာ္လည္း အင္အား နည္းမွန္းသိ၍ ဂရုစုိက္စရာမလိုဟု သေဘာထားေသာေၾကာင့္ နအဖက ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဝင္တုိက္ျခင္း ေလာ။

၄။ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔သည္ ကခ်င္၊ ဝစေသာ တပ္မ်ားႏွင့္ စစ္ေရးမဟာမိတ္ဖြဲ႔ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တဖြဲ႔ဖြဲ႔ကို စစ္အစိုးရက တုိက္လာသည္ရိွေသာ္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ကူညီရန္ သေဘာတူထားၾကသည္။ အမွန္ တကယ္ တုိက္ပြဲ ျဖစ္ပါက တဦးႏွင့္တဦး တကယ္ကူညီ မကူညီကို စမ္းသပ္လို၍ ကိုးကန္႔ကို အရင္တုိက္၍ ေသြးတိုးစမ္းျခင္း ျဖစ္သေလာ။ လက္ေတြ႔ တြင္လည္း ကိုးကန္႔တပ္မ်ား အတုိက္ခံရေသာအခါ ကခ်င္တပ္မ်ား ဝတပ္မ်ားဖက္မွ အလံုးအရင္းျဖင့္ ကူညီျခင္း မရိွသည္ ကို၊ ေသနတ္ေပါက္ျခင္း မရိွသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။

၅။ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ကို တုိက္ျခင္းသည္ လာမည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အခ်ိန္ဆြဲလို၍ ႀကိဳတင္မီးေမႊး ထားျခင္းေလာ။ မၾကာေသးမီွ ကာလကလည္း ဘဂၤလားဒက္ရွ္ကို ပင္လယ္ျပင္ နယ္နမိတ္ႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ (နအဖ) မွ ရန္စထား တာလည္း ရိွခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းရန္ ျပည္ပရန္မ်ားေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အခ်ိန္ဆြဲလိုသည့္ သေဘာဟု တဖက္တြင္လည္း ဆိုမည္ဆိုက ဆိုႏုိင္ေသးသည္။

ေနာက္ထပ္ တမ်ဳိးလွည့္၍ စဥ္းစားမည္ဆိုပါက နအဖ စစ္အစိုးရသည္ ကိုးကန္႔ကို အခုလို ေျပာင္ေျပာင္ တင္း တင္း ဝင္ေရာက္တိုက္ခုိက္ျခင္းမွာ ပီကင္း၏ တိတ္တဆိတ္ မီးစိမ္းျပမႈ မပါဘဲ ဝင္တုိက္ရဲပါ့မည္လား ဟူသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

ကုိးကန္႔အဖြဲ႔အတြင္း ေခါင္းေဆာင္အခ်င္းခ်င္း စီးပြားေရးၿပိဳင္ဆုိင္မႈေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြင္း သပ္ရိႈ၍ ၿဖိဳခြဲမည္။ နအဖလိုလားသူ ေခါင္ေဆာင္မ်ား တက္လာပါက နယ္ျခားေစာင့္ တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးမွာ ပို၍ လြယ္ကူသြားမည္လည္း ျဖစ္သည္။ သပ္ရိႈၿဖိဳခြဲ၍ မရပါက နအဖဖက္ႏွင့္ ပူးေပါင္းသူကို ေျပာင္အကူအညီေပး၍ တဖက္ကို တုိက္ခ်လိုက္ရန္သာ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ စီစဥ္စဥ္းစားမႈကိုလည္း နအဖက တရုတ္အစိုးရကို ႀကိဳတင္ အသိေပး ထားႏုိင္သည္။ ႏွစ္ႏုိင္ငံအစိုးရ လက္ဝါးျခင္း ရိုက္သည္ကို မည္သူ သိႏုိင္မည္နည္း။ ကခ်င္ႏွင့္ ဝတပ္ မ်ား သည္လည္း တရုတ္ဖက္မွ ေခါင္းခါျပေနေသာ ေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ဖက္မွ ဝင္မတုိက္ဘဲ ရပ္ၾကည့္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ တရုတ္နယ္စပ္တြင္ ကပ္၍ ေဖာင္းေဖာင္းမည္ေအာင္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္မွာကို တရုတ္က ယခုကာလတြင္ လုိလားလိမ့္မည္မဟုတ္။

ဤကိစၥမ်ား၌ ေမးစရာ ျဖစ္လာသည္က တရုတ္အစိုးရက ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ လက္ဝါးရိုက္ဖို႔ လုိသနည္း ဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။ အတိုဆံုး အေျဖကေတာ့ ႏွစ္ႏုိင္ငံ၏ အက်ဳိးစီးပြါးဟု ေျဖႏုိင္သည္။

၁။ ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ထြက္ရိွလာမည့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ႏွင့္ တရုတ္သို႔ ပုိက္လုိင္းသြယ္၍ ေရာင္းခ်ျခင္း။
၂။ အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႔အလယ္ပုိင္းမွ တရုတ္ဝယ္ယူေနသည့္ ေရနံစိမ္းမ်ားကို အခ်ိန္အကုန္ခံ ေငြအကုန္ခံ၍ မလကၠာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္ခါ တရုတ္ျပည္အထိ တင္ပို႔ေနရသည္။ ထိုေရနံစိမ္းမ်ားကို ရခိုင္ျပည္နယ္မွ တဆင့္ ပုိက္သြယ္၍ တရုတ္ျပည္ကို တုိက္ရိုက္ပို႔မည့္ အစီအစဥ္လည္း ရိွေနသည္။
၃။ ဧရာဝတိျမစ္္ဆံုကို ဆည္ပိတ္၍ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္ခါ တရုတ္ျပည္သို႔ ေရာင္းခ်ရန္လည္း ရိွေနေသး သည္။
၄။ ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးတြင္ တရုတ္ဖက္က ရေသာအက်ဳိးအျမတ္သည္ ႀကီးမားသည္။ ျမန္မာဖက္က တင္ပို႔ ေနသည္မွာ ကုန္ေခ်ာမဟုတ္။ သဘာဝရင္းျမစ္ ကုန္ၾကမ္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တရုတ္ဖက္က အရည္ အေသြး နိမ့္ေသာ ကုန္ေခ်ာမ်ားကို ျမန္မာတို႔ဖက္မွ ျပန္လည္ဝယ္ယူေနရသည္။
၅။ တရုတ္ႏွင့္ အိႏိၵယ၏ စီးပြါးေရး တိုးတက္လာႏႈန္းကို အေနာက္ကမၻာကပါ သတိႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ ေနာင္လာမည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္း အိႏိၵယႏွင့္တရုတ္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ကုန္သြယ္ေရးတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အခ်က္အျခာ ပို၍ က်လာမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခုကတည္းက တရုတ္ကုမၸဏီ မ်ဳိးစံု ျမန္မာ ျပည္တြင္ ေျခကုတ္ ယူထားေန သည္။ အေနာက္တုိင္း စီးပြါးေရးသမားမ်ားက ထိုအခ်က္ကို မရႈ႔စိမ့္မနာလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ သူတို႔လည္း ျမန္မာျပည္ကို ဝင္လိုေနသည္။ သို႔ေသာ္ အေနာက္ကမၻာ၏ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈ ဆိုေသာ အခ်က္ေၾကာင့္ ဂြက်ေနရသည္။

ျပန္ေကာက္ရေသာ ကိုးကန္႔ကိစၥကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ရွင္း။ တရုတ္ဖက္က လူၾကားေကာင္းေအာင္ အနည္းအက်ဥ္း ေလာက္ ေဝဖန္တာမ်ဳိး တုိက္တြန္းတာမ်ဳိး ေလာက္ေတာ့ရိွမည္။ ကိုးကန္႔ကိစၥသည္ စစ္အစိုးရ အတြက္ တရုတ္က က်ိတ္၍ သေဘာတူထားေသာ ပထမေျခလွမ္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ က်န္သည့္ အပစ္ရပ္ေတြ လည္း တေျဖးေျဖးႏွင့္ တရုတ္ဖိအားကို သေဘာေပါက္လာ ရေတာ့မည္။

ဗကပၿပိဳကြဲစဥ္အခါက တရုတ္အစိုးရသည္ ဗကပဖက္ကို ဘာမွ အကူအညီမေပးေတာ့ပါ။ ဗကပဖက္မွ ဗကပ ယူနီေဖာင္း ဝတ္၍ ဝင္တုိက္ေပးတာမ်ဳိးလည္း အရင္ကလို မလုပ္ေတာ့ပါ။ အက်ဳိးစီးပြါးျဖစ္စဥ္က ေခတ္ႏွင့္အတူ ေရြ႔လ်ား သြားခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ပင္။ ဗကပ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုေတာ့ ယခင္ႏုိင္ငံေရး ဆက္ဆံမႈအရ တရုတ္ႏုိင္ငံ ထဲတြင္ ေနထုိင္ခြင့္ေပး လုိက္ သည္။ ထို႔ထက္ပိုေသာ အကူအညီ တရုတ္ဆီက မရေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ တို႔သည္လည္း အလားတူ ျဖစ္စဥ္ကို ရင္ဆုိင္ရေတာ့မည္ေလာဟု စဥ္းစားမိျခင္း ျဖစ္သည္။

ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဝေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တခ်ိန္က တရုတ္မွေျပာခဲ့သည္က ကိုယ့္တုိင္းျပည္အတြင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာအထုတ္စုပ္ကို ႏုိင္ငံတကာမွာ လယ္ၿပီးဖြင့္ျပမေနၾကပါေတာ့ႏွင့္။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ႀကိတ္၍ ေျဖရွင္းျခင္းကသာ ပို၍အက်ဳိးရိွသည္ဟု ဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သေဘာကေတာ့ အထုတ္စုပ္ကို လယ္၍ဖြင့္ျပ ေနပါက တရုတ္ဖက္မွ ဘာမွ အကူ အညီမေပးႏုိင္ေတာ့ဟု ဖိအားေပးျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ထိုေဒသမ်ားတြင္ နိ႒ိတံခဲ့ရသည္။

အက်ဳိးစီးပြါးအရ တရုတ္အစိုးရသည္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ တုိက္ရုိက္ဆက္ဆံမွာပဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ စစ္ အစိုးရႏွင့္ ပလဲနံပ မသင့္သည့္ အုပ္စုမ်ားအတြက္ ေရွ႔ေရွာက္ ကာကြယ္ေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူၾကား ေကာင္းေအာင္ ဝတၱရား အရ ေျပာတာေလာက္ပဲ ရိွေတာ့မည္။ တျဖည္းျဖည္းျခင္း ႏြမ္းလ်သြားသည့္ ပန္းပင္ကို ခုတ္မပစ္ေသာ္လည္း ေရေလာင္း ျခင္း ေပါင္းသင္ျခင္း ေျမၾသဇာ ေကၽြးျခင္း မရိွေတာ့ဘဲ ထုိင္ၾကည့္ေနသည့္ သေဘာသို႔ ေရာက္ရိွလာေတာ့မည္။

တဖက္တြင္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ အေမရိကန္တို႔ႏွင့္ အဆင္ေျပျခင္သည္ဟု တြက္ဆခ်က္မ်ား ေပၚေပါက္လာ သည္။ တရုတ္ေတြဖက္မွလည္း သူတို႔ကို မထိခုိက္ပါက အေမရိကန္အစိုးရႏွင့္ ျမန္မာ စစ္ အစိုးရ တို႔ အဆင္ေျပသည္ကို ဘာမွထူး၍ ေဝဖန္ေျပာဆိုမည္ မဟုတ္။

ထူးလာႏုိင္သည္ တခုကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အင္အားႀကီး တရုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔ ကစားမည့္ ေဘာ္လံုး ကြင္း ျဖစ္သြားမွာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတို႔အဖို႔ စိုးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။

စစ္ေအးတုိက္ပြဲ ကာလမ်ားအတြင္းက အေမရိကန္အုပ္စုႏွင့္ ဆိုဗီယက္အုပ္စုတို႔ အၾကား ေျမဇာပင္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံငယ္ မ်ား မနည္းလွ။ ထိုႏုိင္ငံငယ္မ်ားတြင္ ဘယ္သူ အစိုးရျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔စိတ္မဝင္စား။ စိတ္ဝင္စားသည္က ထိုအစိုးရမ်ားသည္ ကုိယ့္လူျဖစ္ရင္ ၿပီးစတမ္း။ အာဏာရွင္မကလို႔ မည္သူပဲ အုပ္ခ်ဳပ္အုပ္ခ်ဳပ္ ဒါကို ႏုိင္ငံႀကီး မ်ားက ဂရုမစုိက္ပါ။ ထိုစစ္ေအး တုိက္ပြဲႀကီးကာလအတြင္း အေမရိကန္လူ ဆိုဗီယက္လူ ဆိုသည့္ အုပ္စုမ်ား လည္း ထိုႏုိင္ငံငယ္မ်ားတြင္ ေပၚလာခဲ့ဘူး သည္။ လူထုအတြက္ နားႏွင့္မ်က္ေစ့ဟု ဆိုႏိုင္သည့္ စာေပႏွင့္ မီဒီယာ ေလာကတြင္လည္း အုပ္စုကြဲခဲ့ၾကသည္ကို မေမ့ သင့္။

ယေန႔ကာလကေတာ့ အရင္းရွင္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္အားၿပိဳင္ေသာ စစ္ေအး တုိက္ပြဲေခတ္ မဟုတ္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ ဓနအတြက္ ေတာ့ ႏုိင္ငံႀကီးတုိင္း ၿပိဳင္ေနၾကသည္မွာ လက္ေတြ႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆိုေသာကြင္းအသစ္တြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ တရုတ္တို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲ ကန္လိုက္၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ ကန္လုိက္၊ ေၾကးပါေသာ္လည္း ေၾကးမပါဟန္ ကန္ၾကမည့္ ေဘာပြဲေတြလည္း ေနာင္မွာ ေတြ႔ေကာင္းေတြ႔လာ ႏုိင္သည္။ ကြင္းပုိင္ရွင္ ျပည္သူေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးရိွမည္ဆိုတာ မေျပာ တတ္ေသး။ ကြင္းကို ပြဲစားလုပ္ေနသည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ စီးပြါးဖက္မ်ားကေတာ့ အေသအခ်ာ အက်ဳိးရိွမွာ အမွန္ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ႏွင့္ တရုတ္က သူတို႔အက်ဳိးစီးပြါးအတြက္လည္း ဤေဒသႀကီးအတြင္း ေဝစုခဲြႏုိင္ေသးသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို တရုတ္လႈပ္ရွားရာ နယ္ဟု သတ္မွတ္၍ ေျမာက္ကိုရီးယား ကိုေတာ့ အေမရိကန္ အေရးအရာ ပိုင္ေသာ နယ္အျဖစ္ ခြဲေဝ၍ လုပ္ေကာင္း လုပ္ႏုိင္သည္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း လက္က်ိတ္ထိုးတာ မည္သူအတိ အက် စြပ္စြဲႏုိင္မည္နည္း။

ညဴကလီးယားသံမ်ားျဖင့္ လိႈင္ေနေသာ ေျမာက္ကိုရီးယားကို အေမရိကန္တို႔ ပိုမိုစြက္ဖက္ျခင္းအားျဖင့္ တဖက္တြင္ တရုတ္ အစိုးရအား ျမန္မာႏွင့္ တိဗက္ကိစၥမ်ားအတြင္ ေစလိုရာလို ေစႏုိင္သည္ဟု နားလည္မႈမ်ား ယူေကာင္းယူထား လာႏုိင္ေသး သည္။

ထို႔အျပင္ ေနာက္တခုကေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေလာကတြင္လည္း တရုတ္ေထာက္ခံသူ အေမရိကန္ ေထာက္ခံ သူ အုပ္စု မ်ား ဟိုမွသည္မွ အရိႈအရိႈ ေပၚလာဦးမည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။

သူတကာ လာကစားေသာ ကြင္းအျဖစ္မခံလိုပါက နည္းရိွပါသည္။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ေက်ေက်လည္လည္ စကားေျပာ၍ တုိင္းျပည္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္တဦးတည္း ကိုယ့္အုပ္စု တခုတည္း ေကာင္းစားဖို႔သာ ရည္မွန္း ထားပါက တဖက္ဖက္ကို အေသကပ္ရတာ ဓမၼတာျဖစ္သည္။ တဖက္ဖက္ကို ေျခစံုခ်၍ အားကိုးၿပီ ဆိုကတည္းက ခိုင္းဖတ္ ဘဝသာ ေရာက္ရမွာမလြဲပါ။

ကိုယ့္ကြင္းကို ကိုယ္ပုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာသာ မွန္ကန္ေသာ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးျဖစ္သည္။ ကိုယ္မကန္ရဘဲ အသင္းတကာ အသင္း ဝင္ခ်င္တုိင္းဝင္၍ ကန္ေသာ ကြင္းမျဖစ္ဖို႔ နားလည္ရန္ အခ်ိန္တန္ေပၿပီ။

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
http://fine-leaves.blogspot.com/2009/09/blog-post.html