က်မလဲ ေမ်ာက္အျဖစ္သို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ေရာက္ခဲ့ဘူးပါရဲ႕....

ယံုၾကည္မႈ ပ်က္ျပားတဲ႕အတြက္ ညွိႏိႈ္င္းမႈ မွာ စိန္ေခၚခ်က္ ပိုမ်ားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယံုၾကည္ေအာင္ မလုပ္ျပမွေတာ႕ ဘယ္ယံုမလဲ။ ယံုေအာင္ လုပ္ျပတဲ႕ ေနမွာ ယံုမွာပါ။ မယံုတာဟာ အလိမ္ခံခဲ႕ရသူမ်ားရဲ႕ အျပစ္ေတာ႕ မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ သြားကတဲက တထင့္ထင္႔… ဘာေၾကာင့္ေခၚတာလဲ။ ဘယ္သူ႕ေရွ႕မွာမ်ား ျပစားခံရမလဲ ေပါ့။ လက္ပန္းေတာင္းအေရးကလည္း မ်က္ႏွာသာမရတဲ႕ အခ်ိန္၊ မ်က္ႏွာရေစဖို႕ တိုင္းရင္းသားကိစၥ ဘဲ ရွိေနတယ္ေလ။ တသက္လံုး က်င့္သံုးလာတဲ႕ ဓေလ႕၊၊၊ တိုင္းရင္းသား တိုင္းရင္းသူေတြ ဆိုရင္ လူၾကီးလာရင္ ၀တ္စံု၀တ္ျပီး ကဖို႕။ လမ္းေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္.. လက္အုပ္ခ်ီ၊ အလံကို ေ၀ွ႕ယမ္း၊ ..... မာပါေစ ဆိုတဲ႕ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ေအာ္ဖို႕။ ႏိုင္ငံျခားသားေရွ႕မွာ ျပစားဖို႕။ Tourism အတြက္ ျပသဖို႕၊ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားျပီး အခိုင္းခံလာရတာ ေခါက္ရိုးက်ဳိးေနျပီေလကြယ္.။ ... မသကၤာတာ ဆန္းသလား။။ ကခ်င္ ေတြက ၂၄ နာရီအခ်ိန္ေပးဖိတ္ၾကားခံရတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း တျခားအစည္းအေ၀းေတြနဲ႕ တိုက္ေနတယ္။ မလာျပန္ရင္လည္း ကခ်င္ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မလိုခ်င္သလို ျဖစ္အံုးမယ္။ လာမယ္ ဆိုရင္လည္း လာတဲ႕ လူေတြက ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြကို ကိုယ္စားျပဳဖို႕ ေဆြးေႏြးခ်ိန္မရခဲ႕ျပန္ဘူး။ ဘာအေၾကာင္းေျပာမယ္မွန္းလည္း မသိ၊ ဘာသြားေျပာရမွန္းလည္းမသိ… တထိတ္ထိတ္။ ျပည္သူနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသမိုင္းမွာ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႕ ၀န္ၾကီးမိနစ္ ၃၀ တိုင္းရင္းသား မိနစ္ ၃၀ ဆီခြဲျပီး အျပန္အလွန္ တင္ျပ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရေနေတာ႕... “အင္း... မဆိုးဘူး၊ Participatory ဆိုတာကို ေရးေရးကေလးေတာ႕ ရိပ္မိလာၾကျပီ။ Conversation, Discussion ဆိုတာ တဖက္သပ္ တရားနာတာ မဟုတ္ေျခဘူး.. ဆိုတာကို သိလာပံုဘဲ”။။ တဖက္သတ္ ၃၀ မိနစ္ဆီ ဆိုလည္း မဆိုးပါဘူး….. ဆိုျပီး အမွတ္ တမွတ္ျပီး တမွတ္ .. ေပးလာလိုက္တာ... ဂုဏ္ထူးရလုလု။ အားရပါးရ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္း ေပါ႕ကြယ္။ ရုတ္တရက္….. မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တဲ႕တဲ႕ တခါးေပါက္က ဆန္ပိုင္ရွင္ ၀င္လာတာနဲ႕ “ဒို႕ေတာ႕ ေမ်ာက္ျဖစ္ျပီ။” ဆိုတာ သိလိုက္ျပီ။ British Parliament ဆိုတဲ႕ ဆန္ပိုင္ကလည္း ကခ်င္စစ္ကိစၥကို ။ ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ မရည္ရြယ္ဘဲ ျဖစ္သြားခဲ႕တာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ႕၊ မၾကာခဏ အသံုးခ် ခံခဲ႕ရဖူးသူမ်ားအတြက္ေတာ႕ ယံုၾကည္မႈ နဲ႕ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ႕။… ခံစားရပါတယ္…. ကၽြန္မဟာ Tony Blair ေရွ႕မွာ ျပစားခံလိုက္ရတဲ႕ ေမ်ာက္တေကာင္။ Photo - ေမငယ BY/ KH J FB

(3 photos)